Ný saga - 01.01.2001, Blaðsíða 63

Óleysanlegir fortíðarhnútar
Peter Eisenman. Þeir sem höfðu umsjón með
valinu komu reyndar til móts við Eisenman,
en Gerhard Schröder, kanslari Þýskalands,
gerði þá samvinnu að engu með ósveigjanleg-
um skilyrðum um útlitsbreytingar.
Verkið átti upphaflega að samanstanda af
4000 sandgráum súlum, ntisháum. Þær stærstu
áttu að vera 7,5 metrar háar og birgja mönn-
unt sýn, á meðan þær smæstu áttu að vera svo
lágar að menn gætu hæglega tyllt fótum á þær.
Hver súla átti að vera 92 srn að breidd og átti
einungis að vera nægilegt rýnti fyrir einn
mann að feta sig í gegnum þetta völundarhús
í einu og finna sína leið þaðan út. Skúlptúrinn
átti ekki að vera með öllu óaðlaðandi, en þó
í engu aðlaðandi. Markntiðið var að hver
og einn gengi sína leið um þennan súlna-
garð, hugleiddi áhrifin af verkinu og yrði á
leið sinni áþreifanlega var við mishæðóttar
steypusúlur, gráar og kuldalegar. Ljóskast-
arar áttu að lýsa upp örsmáa bletti með
líkum hætti og tíðkast í fangabúðum, og
átti að vera til óþæginda fremur en þæg-
inda. Yfirbragð súlnagarðsins átti að koma
til skila tilfinningu fyrir tilviljanakenndri
niðurröðun og áttu hlutföllin í ofanálag að
skapa örlitla ójafnvægiskennd hjá gesturn.
Þessi tilfinning átti þó að vera á blekkingu
byggð, þar sem hlutföll súlnagarðsins áttu að
vera í nákvæmu samræmi við götuskipulag
Berlínarborgar.7
Heilmiklar breytingar voru síðan knúnar
fram á þessari hugmynd. Ekki einasta voru
Myndir 2-5.
Minnismerkið
umdeilda sem
fyrirhugað er að
reisa í Berlin um
helförina gegn
gyðingum. Efst
er upphafleg
tillaga þeirra
Eisenmans og
Serra en að neðan
eru myndir af
tillögum Eisenmans
eftir að upp úr
samstarfi hans
við Serra slitnaði.
61