Teningur - 01.10.1991, Blaðsíða 38

MYNDUST
KGH: Petta er sjónræn upplifun með
frásagnarlegum undirtón. Og úr því
að við erum að tala um flúxus, þá er
það kannski það sem skilur á milli.
Ég held að oft hafi flúxararnir lítið
hugsað um sjónrænt yfirbragð. En
mér finnst þó hið sjónræna ekki nóg,
ég get ekki bara raðað saman ein-
hverju sem kemur vel út myndrænt
séð, eins og til dæmis gluggaútstilling.
Ég vil að það skapist einhver tilfinn-
ing og verkið fyllist af einhverju lífi.
EP: Er stíll efniviður hjá þér?
KGH: Kannski á vissan hátt, en ég
forðast beinar stíltilvitnanir. Ég vil
ekki gera verk þar sem einn hlutinn
er dæmigert flúxusstílbrigði og annar
hlutinn er dæmigert geometrískt stíl-
brigði og þriðji hlutinn dæmigert
konseptualstílbrigði og fjórði hlutinn
er dæmigert poppstílbrigði. Ég vil
nota viðeigandi vinnubrögð og hugs-
anagang þar sem það á við.
SAMHENGIÐ í VERKUNUM
EP: En það sem ég var að fara er að
það eru til svo margir dæmigerðir
Kiddar, geometrískur Kiddi og síðan
landslags Kiddi, það eru þínir eigin
stílar sem þú blandar saman.
HÞF: Það má yfirleitt sjá að vcrkin
eru eftir sama manninn. Hvað er það
sem tengir þau saman, ekki er það lit-
ur eða eitthvað svoleiðis, er það þá
einhvers konar frásagnargildi eða ein-
hver tilfinning? Það er persónulegt
yfirbragð yfir verkunum hvort sem
þau eru málverk, performans eða eitt-
hvað annað.
KGH: Ég hef unnið mjög ólík verk á
rúmlega tíu ára starfsferli, farið frá
einum hlut til annars, stokkið frá
þúfu til þúfu. Tilfinningin hefur teymt
mig áfram og það stundum hraðar en
ég hef ráðið við og stefnan gengið
þvert á skynsemina og rökin. Þetta
hefur oft verið mjög erfitt og sú til-
finning fylgt að allt sé að renna frá
mér og það í allar áttir, maður sitji
bara eftir tómur. En mér finnst ég
vera einhvern veginn að verða meðvit-
aðri, hugsunin að skýrast og vinnan
markvissari.
EP: Beitirðu sömu aðferðinni þó þú
notir mismunandi efni, sömu aðferð
þegar þú til dæmis býrð til ljóð eða
performans?
KGH: Ég hef gert það, ég hef til
dæmis unmð ljóð og málverk á sam-
bærilegan hátt. Ljóðin í bókinni sem
ég gaf út 1986 eru hálfgerðar hentur.
Ég tók búta úr prentuðum texta og
raðaði saman á nýjan hátt og vatt svo
uppá setningarnar. Aðferðin er sam-
bærileg og í málverkunum sem ég
málaði á svipuðum tíma. Ég málaði
eftir ljósmyndum og öðru úr blöðunt,
til dæmis bröndurum, teiknimyndasög-
um eða línuriti um fiskútflutning,
sem varð þá kannski að abstrakt
mynd, ntálaði kannski nokkrar ntynd-
ir hverja ofaní aðra og tuskaði þær
jafnframt eitthvað til.
EP: En hvernig sérðu samhengi
verka þinna. Vinnurðu sérstaklega
sýningar, raðarðu myndunum á fyrir-
fram ákveðinn hátt?
KGH: Nei, ég vinn yfirleitt ekki sér-
staklega fyrir sýningar. Þegar ég er
kominn vel af stað með eitthvað, þá
fer ég að huga að sýningu. Ef mér
finnst vanta upp í sýningarrýmið, geri
ég kannski tvö, þrjú verk til þess að
það myndist samhengi, góð heild.
EP: En eftir á þá man maður verkin
sem sýningar, en spilar rýmið líka
inní verkin?
KGH: Ég vinn tiltölulega lítið með
rými held ég, ekki einu sinni í skúlp-
túrunum. Þó er mér alls ekki santa
hvar ég sýni verkin.
EP: Þú vinnur ekki ntarga perform-
ansa, eru þeir jafn mikilvægir og heil
sýning eða eru þeir eins og eitt verk í
sýningu?
KGH: Ég aðgreini ekki performans-
ana frá öðrum verkum. Ég segi ekki
myndlistin er hér og performansarnir
1982 Gouache og hílalakk á pappír. Hœð u.þ.b. 50 cm.
36