Teningur - 01.10.1991, Blaðsíða 61

BERNARD MARCADÉ
Pað er til list og lönd og list og
þannig í það óendanlega. Það er alltaf
eitthvað sem gengur ekki upp og til
alirar hamingju gcngur það ekki upp.
Sp. Eru það ekki víxlverkanir og
blandanir sem gefa af sér bestu hlut-
ina?
B.M. Ég held það. Það er mjög
spennandi að vclta þessu fyrir sér en
menn verða að vera mjög aðgætnir í
sambandi við þjóðernishyggju í list-
inni alveg eins og í hugsuninni. Hvers
vegna á frönsk list í alþjóðlegum erf-
iðleikum núna? Það er vcgna þcss að
okkur tekst ekki að sýna neina
ákveðna ímynd. Ég segi að styrkur
okkar sé fólginn einmitt í því að hafa
enga ákveðna ímynd. Það að vera
hefðbundinn er að vera í samræmi við
eitthvað og segja t.d., ó hvað þetta er
franskt eins og maður segir um Base-
litz, - þctta er þýskt sjáið þið bara,
þarna er krafturinn, þýski espressión-
isminn o.s.frv. og Kiefer, efnisvalið
rústirnar o.s.frv. Hjá ítölum eru það
hæfileikarnir, kunnáttan og snotur-
leikinn og þegar talað cr um Frakk-
land er sagt að þar séu listamennirnir
mjög vitsmunalegir.
Ég get nefnt mörg dæmi um lista-
mcnn scm eru það alls ekki. Þctta er
land Descartes og til þess að einfalda
hlutina segja menn jú Marcel Du-
champ var franskur. Matisse var ekk-
ert mjög vitsmunalegur málari né
Bonnard né Gauguin né Odilon
Redon. Myndlist Rcdons er nijög
draumkennd og nautnaleg og þá er
talað um að hann hafi orðið fyrir
sterkum áhrifum úr norðri. Auðvitað
eru það utanaðkomandi áhrif, en í
því eru auðæfin líka fólgin. Við
verðum að rækta þessi auðæfi og
þennan mismun og það er engin
ástæða til þess að koma mcð neina
teóríu þar að lútandi. Það er augljóst
mál að heimssýnin hjá þeim sem
borða síld er ekki sú sama og hjá
þeim sem borða pasta, það er hægt að
ganga út frá eins augljósum hlutum
og þessum. Það segir okkur ekkert að
tala um slíkt vegna þcss að þá tölum
við ekki um hluti sem skipta máli.
París í maí 1990.
Laufey Helgadóttir og
Sigurður Arni Sigurðsson
59