Birtingur - 01.12.1961, Síða 6

helgar slóðir eldinn góða, sem aldrei má
fölskvast í brjósti okkar, eigi frelsi þess-
arar þjóðar að vera annað en frelsi hins
lítilsiglda til að þiggja úr hendi ásælinna
ójafnaðarmanna gýligjafir fyrir frum-
burðarrétt okkar til landsins.
Þú vaknar morgun einn og sérð til veð-
urs:
Á Þingvöllum við Öxará hafa þrjú hund-
ruð fulltrúar hvaðanæva af Islandi safnazt
til fundar, og hinn 10. september — sama
mánaðardag og þingkosningarnar frægu
fóru fram 1908 — stofna þeir með sér
landssamtök óháð öllum flokkum: Sam-
tök hernámsandstæðinga. I stofnreglum
þeirra segir:
Hlutverk samtakanna er að berjast fyrir afnámi
herstöðva á íslenzkri grund, fyrir hlutleysi
íslands í hernaðarátökum og standa gegn
hvers konar erlendri ásælni.
Samtökin hyggjast sameina íslendinga, hvar ;
flokki sem þeir standa, til sóknar að fyr±
greindu marki.
Sú sókn er löngu hafin. Þúsundir manna
á landsbyggðinni og í höfuðstaðnum eru
vaknaðar til virkrar baráttu fyrir stefnu-
málum samtakanna: þær hafa á síðast-
liðnu ári farið um sveitir og safnað liði í
hverri sýslu, vinum okkar og þeirra vin-
um, sem óska þessum heimi fegurra Is-
lands en þeirrar ögrunarstöðvar í víg-
hreiðrakerfi kjarnorkuvelda sem föður-
land vort hefur verið nú um sinn. Þús-
undir á þúsundir ofan hafa tekið sér
penna í hönd og staðfest sinn ljósan vilja:
Við undirrituð krefjumst þess,
að ísland segi upp herstöðvasamningnum við
Bandaríki Norður-Ameríku,
að hinn erlendi her hverfi á brott og her-
stöðvar allar hér á landi verði lagðar
niður,
að ísland lýsi yfir hlutleysi sínu í hernað-
arátökum.
Þetta er hin íslenzka rödd fólksins í land-
inu, óbrotin og alkunn: rödd allra þeirra
íslenzkra manna sem frábitnir eru vopna-
skaki og vígaferlum, neitað hafa og neita
munu til hinztu stundar hvers ltonar hlut-
deild að hernaði, rödd allra þeirra Islend-
inga er á sig líta sem friðflytjendur.
Ánægjulegt og uppörvandi hefur verið að
sjá tugþúsundir fylkja liði til eflingar
jafn manndómslegri og rammíslenzkri
stefnu í skiptum þjóðarinnar við umheim-
inn. Gott hefur verið að fara um landið
og finna að máli hinn mikla fjölda heil-
brigðra manna, sem eiga hamingjudraum
sinn og framtíðarvonir tengd auðlegð ís-
lenzkrar moldar og miðanna við strendur
Islands, en frábiðja sér með öllu auc
fenginn gróða hermangs og annarrar við-
líka auvirðilegrar iðju.
En þótt ýmsu — og sumu óvæntu — sé
yfir að gleðjast, er enn meiri baráttu
þörf. Enn er hið erlenda herlið í landinu
og virðist fremur stefnt að því að treysta
vígstöðu þess hér en draga úr viðbúnaði.
Enn erum við í stríðsfélagi með öðrum
eins þokkapiltum og einræðisherra Portú-
gals, sem lætur hersveitir sínar miskunn-
arlaust murka niður saklausa íbúa An-
góla, og Frökkum sem rekið hafa á ann-
an áratug útrýmingarstyrjöld gegn Alsír-
búum. Ráðamenn Islands hafa glúpnað
fyrir vopnuðu ofbeldi einnar bandalags-
þjóðar sinnar, Breta, og afsalað í hennar
hendur dýrmætum landhelgisréttindum
Islendinga. Og eigi er nú annað sýnna en
4 Birtingur