Birtingur - 01.12.1961, Blaðsíða 15

En hvort sem var sungið var þetta vask-
legur maður og gjörvilegur. Hann hefði
sómt sér vel í sýningu þar sem einlægnin
hefði ekki verið úrskurðuð púkó vegn:i
þess hve annarlega hana ber í þúfnakolla-
mónúment sýndarmennskunnar í þessari
álfahöll hámenningar okkar við Hverfis-
götu.
Ánægjulegt var að sjá þjóðháttaframför-
ina sem kom meðal annars fram í því að
í stað þess að fara með okkur upp á
gamla móðinn að leita lífgrasa á fjöllum,
þá gefur oss að líta þjóðleikhúskórinn
dulbúinn í pikknikk, kannski í Bolabás;
ekki veit ég hvað þeir voru með í pokun-
um, kannski póst. Auk þess höfðu þau
með sér myndarlega dragkistu fulla af
harðfiski. Þau voru svo torkennileg í
háttum og búningi að ég gæti bezt trúað
því að þau hafi átt að leika þarna eitt-
hvert átthagafélag úr úthverfum höfuð-
staðarins sem leitar á fornar slóðir til að
iandvættirnir færu ekki varhluta af
heimsmenningunni sem birtist í liprum
söngrokum.
Bardagarnir voru í stytzta lagi af nær-
gætni til að hlífa kempunum við því að
meiða sig á vopnum sínum. Enda leik-
stjórinn sérfræðingur í vopnaburði og
veit manna bezt um þá hættu sem stafar
af slíkum verkfærum.
Hvarvetna voru áhrifin frá hinu bjarta
og góða sem ber umhyggju fyrir öllu sem
lifir og útskúfar engum fyrr en í lengstu
lög. Þess vegna var Skugga-Sveinn ekki
gefinn upp á bátinn af hálfu stjórnarinn-
ar fyrr en mátti til að fara að hætta.
Áður: þegar karlinn svaf á fjöllum voru
látnir sækja að honum hrafnar svartir og
hræfuglar og ergja þann svarta örgum-
leiða, skyldum við muna hrollinn frá
þeirri martröð sem okkur var vakin þeg-
ar við sáum leikinn börn. Það hefur ekki
þótt nógu þjóðleikhúslegt. Nú var því
brugðið til þess að láta þessar litlu fal-
legu ballerínur okkar þrautreyna hvort
þær gætu ekki haft góð áhrif á hið spillta
innræti karlsins með lausnarmætti listar-
innar. Sviðið var myrkað af miklu snar-
ræði því áður höfðu hvít ský siglt um
bláan himin. Litirnir voru einsog frost
væri í jörðu þótt ekki væru jarðbönn
enda minnir mig grasaferðin hafi verið
nýafstaðin. Það var dimmt. En mátti þó
grilla hið aldraða fjallaljón liggja rymj-
andi á mislitum gæruskinnum. Þessar
elskulegu stúlkur komu svífandi út úr
helli útlaganna en áður en þær birtust
liafa þær líklega reynt að gera vistlegt í
hellinum því þar var allt í einu komið
rautt rómantískt ljós, og nú komu þær
einsog sannkallaðir ljósálfar með yndis-
þokka og raffínimenti í hreyfingum allt
yfir í þriðju pósisjón að svo miklu leyti
sem greina mátti livað þær aðhöfðust í
myrkrinu. Þótt svona bjartsýni sé lofs-
verð ef svo vill sýnast þess í stað sem er,
þá er ég hræddur um að gömlum íslenzk-
um útilegumanni hafi verið ætlað of mik-
ið og’ það er ég viss um að Skugga-
Sveinn hefur ekkert áttað sig' á því hvað
þetta var sem hann sá í draumnum, enda
hefur hann líklega aldrei séð ballett áð-
ur. Að því kom að ballerínurnar fóru að
þreytast á því hvað þessi íslenzki raum-
ur var ósensitívur gagnvart listinni og
fóru þess vegna að pota í hann með litl-
um vasaljósum á löngu skafti sem þær
Birtingur 13