Birtingur - 01.12.1961, Qupperneq 7

reka eigi endahnútinn á þennan óláns-
feril með því að leyfa erlendum fjár-
magnseigendum að ausa af nægtabrunni
íslenzki'a auðlinda og ávaxta fé sitt í
kaupum á íslenzku vinnuafli við ánauðar-
gjaldi, fullkomna síðan miskunnarverkið
með endanlegu afsali sjálfstæðisins: inn-
limun lands vors í stórríki erlendra fjár-
málafursta.
Ætla mætti að íslenzkum valdamönnum
væru árin 1262 og 1662 ærin viðvörin. En
stundum getur manni sýnzt sem sagan
velji þjóðum og þjóðaleiðtogum daga og
ár til giftu eða ógæfu eftir því til hvorr-
ar áttar krókurinn beygist. Sú hætta vof-
ir raunverlega yfir, að þegar á þessu ári
— 1962 — gerist þau geigvænlegu ótíð-
indi fyrir taumlausa fégræðgi íslenzku
yfirstéttarinnar og dáðleysi forvígis-
manna hennar, að ísland hrapi niður á
stig liersetinnar hálfnýlendu, að íslenzka
þjóðin verði ofurseld gróðahyggju óper-
sónulegrar erlendrar peningaófreskju,
sem ætti með innlendum auðbræðrum sín-
um sameiginlegan hag af að halda þjóð
vorri í úlfakreppu efnalegs og stjórnar-
farsiegs ósjálfstæðis.
Við horfumst í augu við þennan háska,
en gerum okkur jafnframt ljóst, að það
er á færi okkar, fólksins í landinu, að
gera sjö alda afmælisár Gamla sáttmáia
og þriggja alda afmæli einvaldshylling-
arinnar í Kópavogi að sigurári íslenzkrar
frelsisbaráttu, ef við berjumst hvert og
eitt og öll saman af þeim eldmóði sem
málstað okkar hæfir- íslandi ríður nú
sem aldrei fyrr á því að eiga eldhuga,
sem skynja mátt sinn til mikilla og góðra
verka: vökula fórnfúsa menn, sem í öllu
sínu starfi láta stjórnast af trúnaði við
baráttu feðranna og eru upptendraðir af
háleitri hugsjón um algjörlega fullvalda
íslenzka þjóð, sem býr ein að landi sínu,
hlúir að því og lifir af gæðum þess ríku
menningarlífi fyrir eigin fórnir, ástundar
vinsamleg skipti við allar þjóðir, en engri
þeirra háð.
Formælendur valdstefnunnar hérlendis
telja þetta óraunhæft stefnumið. Hin
raunhæfa leið lands vors er að þeirra
áliti: að ísland leiki peðshlutverk í drep-
skák, sem helsprengjunni er ætlað að út-
kljá, ef allt um þrýtur. Svörum þvættingi
þessara óvita fullum hálsi: við kjósum
fremur 1 í f , hversu óraunhæft þing sem
ykkur kann að virðast það, en d a u ð a ,
þótt við efumst sízt um raunhæfi hans.
Og hugleiða mættuð þið, herrar góðir, að
Hitler kallaði hernaðarbrjálsemi sína
„raunhæfa stjórnarstefnu“.
Vel er .okkur Ijóst, að „hinn andinn“ tel-
ur göngur okkar og undirskriftir tilkomu-
lítið framlag til íslenzkrar utanríkisstefnu
í samanburði við það, er íslenzkir ráð-
herrar ganga með lafandi kjólstél á fund
erlendra fyrirmanna til þess að undir-
skrifa í okkar nafni og niðja okkar skuld-
bindingaskjöl, sem fela sum í sér afsal
íslenzkra lands- eða landhelgisréttinda, en
eru önnur þess eðlis, að þau geta kallað
hinar verstu hörmungar yfir þjóðina alla.
En hitt er okkur jafnljóst, að þegar við
undirritum eitt eftir eitt, hundrað eftir
hundrað, þúsund eftir þúsund óbrotna
viljayfirlýsingu, sem meginmáli skiptir
fyrir hvern alinn og óborinn íslenzkan
mann, þá erum við að þjappa okkur sam-
an, brýna mannslund okkar, styrkja hvert
Birtingur 5