Birtingur - 01.12.1961, Síða 13

des Animaux sauvages, Samtök villidýr-
anna. Og sumir mundu kannski sjá De
Gaulle í hlutverki hins hégómlega Hinds-
borough í þessu leikriti, einu sinni var
frægur hershöfðingi og stríðshetja og
átti að vera þjóðsögulegur bjargvættur,
þröngsýnn afturhaldseintrjáningur að
nafni Hindenburg sem var lyft til valda
en hvarf inn í uppljómaðan fjarska elliór-
anna meðan Hitler hrifsaði til sín völdin.
Leikslok: Konan stóð ein blóðug í sviðs-
ljósunum og æpti meðan skothríðin gelti
allt í kring. Síðan gengur Vilar fram á
sviðsbrúnina, tekur af sér hárkolluna og
ljósið glampar á skallanum, einlægur
maður sem rétt áður skelfdi okkur í gervi
slöngunnar, glæpamannsins, einræðis-
herrans og fasistans; hann segir: Þetta
var nú bara leiksýning og þið skuluð ekki
halda að málið sé afgreitt, að þið getið
farið róleg heim og varpað öndinni létt-
ar. Það vakti fyrir okkur að sýna ykkur
hvernig sérstök atvik veraldarsögunnar
fóru fram, hvernig það gat gerzt sem
engir áttu von á né trúðu. Og úr því það
gat gerzt einu sinni þá getur það gerzt
aftur. Það eruð þið sem ráðið því hvort
það gerist aftur. Þið. ÞIÐ.
III
Dansi dansi dúkkan mín
Ég var fjarri góðu gamni þegar
S t r o m p 1 e i k u r i n n var sýndur í
haust og sjálftíndir úrvalsmenn þjóðar-
innar hömdu varla vansælu sína undir á-
kærunni, — þegar þetta er skrifað stend-
ur til að taka leikinn upp af nýju eftir
hlé til að gefa næði að melta jólamat-
inn.
Spiladós Strompleiksins hefur haft undra-
verð áhrif á þjóðleikhússtjórann og fyllt
hjarta hans tónrænum draumsýnum. Það
hefur leitt til þess fagnaðar sem á að
sameina alla krafta hússins í framtíðinni
og slá þjóðlífinu öllu upp í húrlumhæ.
Þessi listræni maður hefur nú sett sína
framsóknarkrafta í afturábak-gír og beitt
því nýstárlega lierbragði sem kallast con-
centratation, setið glaðbeittur og hlauna-
gleiður með gómana á upphækkuðu stýri
með aðkallandi ljósmyndaragaumgæfni
umverpis og bakkað og bakkað þjóðarinn-
ar kúnsttraktor út úr tvísýnu spursmáls-
ins: að vera eða vera ekki í kúltúr. Hef-
ur það áunnizt að afnema spursmálið
fræga og afþakka fyrir annarra liönd
átakið sem mannsins eigin prívat-status
hæfir ekki.
Guðlaugur Rósinkranz er nú allur upp á
söng og dans. Og nú eiga allir gamlir
klúnkar að dansa. Meira að segja Skugga-
Sveinn.
Andagift leikhússtjórans er svo einbeitt
í þessa átt að þegar alvarlegt leikrit eins
og H ú s v ö r ð u r i n n skolazt með inn í
verkefnaskrá ársins í tímaskorti tóna-
annanna þá biður leikhússtjórinn fyrir
þær upplýsingar til almennings fyrir
frumsýningu að það sé mjög ólíklegt að
margir kæri sig um að sjá þetta, sam-
kvæmt Morgunbl. um þær mundir. Slíka
hollustu fær alþýða seint fullþakkað. Og
þar sem hér er enginn söngur samkvæmt
hinni tímabæru hugsjón leikhússtjórans
var á það bent til réttlætingar leiknum
að leikararnir gætu stillt sig stundum í
talinu og pagað. Svo hátt hefur þessi
nýja hugsjón sveiflað leikhússtjóranum
Birtingur 11