Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1983, Qupperneq 206

204
Ritdómar
og augljóst hvað þau merkja. Eins og fyrr var minnst á hefði þó mátt nota mynd-
irnar betur til stuðnings orðskýringum, t. a. m. við ýmis nöfn á tækjum úr sjó-
mannamáli eða orð um skipshluta eða aðferðir um borð. Sums staðar hefði verið
til bóta að setja ör inn á myndir ef orðið sem um er að ræða vísar aðeins til hluta
þess sem myndin sýnir.
Til þessa hafa litlar rannsóknir verið gerðar á íslensku slangri og lítið um það
fjallað. Tilkoma slangurorðabókar ætti að auðvelda slíkar athuganir þar sem hún
sparar að miklu leyti þann tíma sem annars færi í tafsama dæmasöfnun úr talmáli.
Eins og fram hefur komið fjalla höfundar um ýmis áberandi einkenni slangurs í
formála svo nú þegar vitum við talsvert meira um þetta svið málsins en fyrir ári.
Þess ber einnig að gæta að slangur er ekki sérstakt mál, það er hluti af íslensku
nútímamáli og ætti að geta sagt okkur talsvert um þær reglur sem þar gilda. For-
vitnilegt gæti verið að bera saman orð þau sem málfræðingar og aðrir þeir sem
lagt hafa stund á opinbera nýyrðasmíð hafa búið til, oft með sögulegum rökum, og
nýyrðasmíð í slangri sem væntanlega lýtur fyrst og fremst ómeðvituðum reglum
nútímamáls og athuga hvort sömu leiðir eru farnar og í svipuðum mæli. Tökuorð
og slettur eru að meira eða minna leyti aðlöguð íslenskum framburði og íslenskum
beygingum. Hvernig? Hvað ákvarðar t. d. kyn nafnorðs sem fengið er að láni úr
máli sem ekki hefur kyngreiningu? Hvernig eru slík orð beygð og segir það okkur
eitthvað um virkni einstakra beygingarflokka? Þannig má halda áfram að spyrja
og slangurorðabókin gæti orðið notadrjúgt hjálpartæki við leit að svörum.
Ásta Svavarsdóttir
Háskóla íslands,
Reykjavík