Vera


Vera - 01.04.2003, Blaðsíða 51

Vera - 01.04.2003, Blaðsíða 51
/KONUR í FERÐAÞJÓNUSTU hringurinn fagur og náttúruperlurnar allt í kring. Líklega á þessi þörf fyrir að fara út fyrir bæinn, njóta náttúrunnar og friðsældar- innar rætur að rekja til æskuáranna." Konur góðir jeppabílstjórar »Akstur og bílar eru jafnt fyrir karla og konur. Jafnvægi á þessu sviði er best. Konur og karlar vinna ágætlega saman. Þetta er ekki meiri karlaheimur en kvennaheimur þótt karlar hafi verið meira áberandi í akstri á hálendinu gegnum tíðina. Til þess að geta unnið við að keyra ferðamenn um hálendi og taka gjald fyrir þarf að hafa meirapróf og góða ferðareynslu. Þekking á því að keyra yfir ár og jökla er einnig nauðsynleg. Fólk fæðist ekki með hæfi- leikann til að aka á hálendinu og umgangast náttúruna heldur er þetta þjálfun. Mér hefur gengið vel sem bílstjóra og er ánægð með þá möguleika sem Land Roverinn getur veitt mér en það er að flytja mig á milli ólíkra staða og njóta hálendisins. Einnig að geta miðl- að af þekkingu minni og sýnt öðrum þetta fallega og frábæra land. Vegir í dag eru mjög góðir og hafa batnað undanfarin ár. Áður voru þetta ótroðnir slóðar og bílarnir í utanvegaakstri en nú keyrum við eftir vegum og vegaslóðum inni á hálendinu. Allt er löglegt og bílarnir mjög vel útbúnir, á stórum dekkjum, með staðsetningartæki, síma og vhf-stöðvar sem eru góð öryggistæki á hálendinu. Það sem gerir íslenska hálendið spennandi í akstri á upp- haekkuðum jeppa eru þessar óteljandi vegleysur, vegaslóðar og óbrúaðar ár. Yfir vetrartímann þegar snjór liggur yfir landinu er hægt að keyra nánast hvar sem er þar sem snjórinn hlífir öllum gróðri. Þetta skapar ákveðna sérstöðu hér á landi í jeppaakstri." Reynslan mikilvæg Laufey segir nauðsynlegt að hafa í huga að akstur á hálendinu er hættulegur. „Reynsla mín afakstri íóbyggðum hefuróneitanlega gert mig að þeim bílstjóra sem ég er í dag. En ég fer alltaf varlega og þó ég hafi langa reynslu þá leita ég ráða áður en ég fer yfir næstu á. Jökulárnar breyta oft farvegi sínum og oft eru miklir vatnavextir í leysingum. Þá getur verið nauðsynlegt að bíða og sjá hvort lækkar ekki í ánni með kvöldinu og koma sér þá yfir. Færustu bílstjórar hafa oft komist ( vandræði þegar mikið er í ánum og þá er gott að vera í samfloti með öðrum bílum. Akstur á hálendinu er þó hættuminni en akstur á götum bæjarins, alla- vega er hraðinn minni. En aðalatriðið er að vera allsgáð og vaða aldrei út í neitt nema að vel athuguðu máli," segir Laufey. Ingibjörg leiðsögumaður Ingibjörg Guðrún Guðjónsdóttir er leiðsögumaður og bíl- stjóri og starfar hjá íslandsflökkurum og íslenskum fjalla- leiðsögumönnum. Hún útskrifaðist úr Leiðsögumanna- skóla íslands árið 1992 og hefur alla tíð verið mikil útivistar- manneskja. ..Ferðamennskan er hreinlega ástríða mln," segir hún. „Ég á upp- hækkaðan Land Rover jeppa en álft mig ekki jeppakonu þó ég eigi hann. Mér finnst ekkert gaman að sþóla upp um öll fjöll, vera í snjó, sitja föst og moka mig út. Ég hef ekki þetta jeppagen í mér en get sparkað í dekk eins og strákarnir og finnst það flott! Mér finnst hinsvegar rosalega gaman að ferðast. Jeppann nota ég sem farartæki til þess að koma mér á milli staða. Kannski er jeppakeyrslan eðlilegt framhald af öllu því skrítna sem ég hef tekið mér fyrir hendur i gegnum tíðina." Konur pissa standandi og keyra súperjeppa Eftir að Ingibjörg útskrifaðist úr Leiðsögumannaskólanum sinnti hún aðallega rútu- og gönguleiðsögn en fór síðan út í jeppa- mennskuna. „Ég varfarin aðfá minna að gera yfir vetrartímann af því ég átti ekki jeppa. Eðlilegt framhald var þvi að koma sér upp jeppa og svo tókum við okkur saman, hópur af fóiki, og stofnuð- um fyrirtækið. Við leggjum áherslu á meiri útiveru en önnur fyrir- tæki. Þegar við keyrum hóp upp á Langjökul þá er það ekki tak- mark okkar að keyra upp á jökul heldur keyrum við að jöklinum og leyfum fólkinu að ganga upp á hann ef veður leyfir. Við erum með snjóþrúgur og ísbrodda þannig að við getum farið í jökla- göngur. Þegar við byrjuðum, 1996, voru fáar konur að keyra á fjöllum. Þrátt fyrir það get ég ekki sagt að ferðabransinn sé karla- heimur en jeppa- og snjósleðamennskan á veturna hefur verið karlaheimur. Veturinn 1998 fórum við nokkrar konur í kvenna- ferð inn i Landmannalaugar á jeppunum okkar. Ferðin var kvik- mynduð að hluta og sýnd í Kastljósi. Þessi ferð vakti mikla athygli fjölmiðla, ekki bara vegna þess að þarna voru konur á jeppum heldur vegna þess að þetta var í fyrsta skipti sem vitað var að kvennahópur keyrði inn á hálendið. I ferðinni gerðist sá stór- merki atburður að kona sást pissa standandi, auðvitað með sér- stökum búnaði. Eftir ferðina birtust í blöðum landsins ýmis vísu- brot eftir hagyrðinga þar sem því var lýst að síðasta vígi karl- manna væri fallið, þar sem konur væru farnar að pissa standandi og keyra súperjeppa. Vaða ekki út í óvissu „Að vera góður bílstjóri á hálendinu er spurning um að læra af þeim sem kunna eitthvað. Ég hef verið mjög heppin því innan hópsins okkar er mjög fært fólk sem hefur kennt mér mikið og gert mig að þeirri jeppakonu sem ég er. Ég er oft uggandi þegar ég þarf að fara yfir jökulár, sérstaklega þegar ég er með kerru í eftirdragi. Síðan er það hálkan sem getur verið varasöm í vetrar- akstrinum. En allt hefur gengið vel, sem betur fer. Aðalatriðið er að vaða ekki út í neina óvissu. Ýmsar tækniframfarir eru komnar, eins og loftdæla svo hægt sé að pumpa í dekkin og tappasett til viðgerða. Eitt af því sem erlendum karlmönnum finnst athyglis- vert er þegar ég lendi í aðstæðum þar sem þeir álíta að ég geti ekki bjargað mér, eins og þegar springur á svona stórum bíl. Þá sæki ég tappasettið, treð töppum í gatið og lími. Pumpa í dekkið og keyri svo af stað. Þetta finnst þeim frábært og eitt af því sem hefur breyst í jeppamennskunni. Ég er að klára nám í þjóðfræði við H.(. og námið nýtist vel í leiðsögumannastarfinu. Ferðamenn spyrja um allskonar hluti í sambandi við íslenska menningu og þá er gott að vera vel að sér. Fólk borgar mikið fyrir þessar ferðir og þá þarf líka að veita því fyrsta flokks þjónustu. Ég sé um að þróa leikjadagskrána sem við bjóðum upp á og hef farið á námskeið í Bandaríkjunum til að læra það. Tilgangurinn með leikjunum er að fá fólk út úr bílunum og leyfa því að njóta náttúrunnar. Ég nýt þess að sinna þessu stafi og hef enn heilmikð að gefa. Þann dag sem ég finn að ég hef ekkert að gefa og ég nýt mín ekki, hætti ég og sný mér að þjóð- fræðinni," segir Ingibjörg og er strax farin að hlakka til næstu ferðar. X vera /konur í ferðaþiónustu / 2. tbl. / 2003 / 51
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.