Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1909, Blaðsíða 61

°mst í kynni við hina ágœtu konu frú Slisabelu
-ady Slanton, annan höfuðforgðngumann pcssa Sene-
|'a Falls-fundar, sem svo frægur er orðinu í sögu
^ennfrelsisbaráttunnar. Frú Stanton var gáfuð kona
°g ritfær vel, með eldlegum áhuga á öllum málum,
er lutu að frelsi kvenna. í peim eldi brunnu allar
usemdir Susan Anthony um gagnsemi kvennfrelsisins,
°g öll vantrú hennar á pvi varð par að engu. Frú
tanton ávann hvorutveggja i senn að sannfæra
usan Anthony um að málið væri pess virði, að fyrir
Þv> væri barist, og að íorsjónin hefði einmitt útvalið
lana til pess. Upp frá peiin degi tóksl sú vinálta
11100 konum pessum, sem hélst óslitin meðan báðar
1 uu. Pmr gjörðu með sér bandalag til samvinnu og
nnuu lika saman eins og einn maður væri upp frá
PVl- Báðar voru stórgáfaðar og vei mentaðar og
ættu hvor aðra upp svo að jafnan gat önnur lagt
Það til, sem liina vantaði. Frú Stanton var ekki
neinn ræðuskörungur, en prýðilega ritfær; Susan
ntiiony aftur á móti ágætlega máli farin, en lét hitt
nnður að færa hugsanir sínar i stilinn með pennan-
nm. Þó er pað ekki fyllilega rétt, er menn hafa sagt,
nö frú Stanton smíðaði sprengikúlurnar, en Susan
Anthonj' kastaði peim; samvinnan var miklu nánari
en svo. Þær liugsuðu málin í samciningu og rituðu
Uln pau í sameiningu. Frú Stanton hélt að vísu oft-
m’ a pennanum, en Susan Anthonj' lagði til sannana-
Sognin, ástæðurnar og röksemdirnar. »í sameiningu
^ituðum við betur en hvor okkar út af fyrir sig hefði
8etað«, segir frú Stanton. Þær voru ekki áltaf sam-
niála um hlutina og práttuðu oft sín á milli, en á
'tnáttu peirra fékk slíkt aldrei að liafa nein áhrif.
^Gagnvart lieiminum höfum vér ávalt verið sammála«,
segir frú Stanton, »við höfum báðar haft skilning á
ÞVl, að allur ágreiningur okkar á milli, væri líkt og
ngreiningur milli lijóna, almenningi óviðkomandi«.
erú Stanton átti bæði mann og börn á lífi og stórt
(47)