Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1909, Blaðsíða 69

S18 fyrir það siðustu 15 árin, sem áður, meðan hún
haiði alla þjóðina á móti sér. En alt fyrir það lifði
Hin og andaði í þessu verki til liinsta augnabliks
sinnar. Ilin almenna viðurkenning, sem hún á
'^öldi œfi sinnar hlaut fyrir starí sitt, t. a. m. á al-
Wóða kvennafundunum í Lundúnum 1899 og Berlín
J > Þar sem hún var í meiri hávegum liöfð en
nokkur kona önnur og allir keptust um að heiðra
ana, var henni engin hvöt til þess að leggja árar í
at °g taka sér hvíld. Hún vildi vera að störfum
'Heðan dagur væri á lofti. Og það var hún einnig í
•sannleika. Síðasta skiftið sem hún talaði opinber-
°t>a á mannfundi var 14. febr. 1906 á hátíð, sem
'enni var haldin í Washington á 86. fæðingardegi
'ennar. Við það tækifæri sendi Roosewelt forseti
*nni heillaóska-skeyti, þar sem hann þakkaði henni
naíni allrar þjóðarinnar fyrir starf hennar. Nokkr-
j'ni dögum siðar tók hún þátt í kvennréttinda-fundi
1 llaltimor, en á heimleiðinni þaðan sýktist hún og
"ndaðist 13. marz.
Jafnvel ekki í sjálfri banalegunni gat hún slitið
ngann frá þessu rnáli, sem hún um svo mörg ár
atði verið að berjast fyrir. Henni var það að vísu
armsefni að fá ekki að sjá fyrir endann á þessari
arattu, en á hinn bóginn gat það eklci annað en
<y'tt hana, er hún leit yfir æfiíerii sinn að sjá, hve
. 1 öðruvisi málið horfði við nú, en þá er hún hóf
arattuna. Hún var ekki að eins viss um, að þetta
"'alefni mundi vinna sigur um síðir, heldur áleit hún
§ að þess væri aðeins mjög skamt að bíða. vFciilure
. lmPossible /« (ósigur er ómögulegur!) var kenniorð
'ennar alla æfi alt til síðasta augnabliks.
Susan Antliony liíði alla æfi ógift, ekki af því að
" gengi ekki í augun á karlmönnunum, því að hún
jar kona fríð sýnum og hin tígulegasta í allri fram-
gongu 0g flestum þeim kostum búin til líkams og
lt' ar sem konum er prýði mest. En hún vildi það
(55)