Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1943, Page 81
Guðmundur Ólafsson. Torfi Bjarnason.
þá kom fjárkláðinn til skjalanna 1856, en talið er, að
af hans völdum hafi fargað verið eða drepizt 75—85%
af sauðfé öllu í Borgarfjarðar-, Gullbringu- og Kjós-
ar-, Árnes- og Rangárvallasýslum. Yarð fár þetta ekki
að fullu sigrað fyrri en eftir 20 ár. Að vonum dró
slíkt áfall svo mjög úr bændum kjark og dug' til ný-
breytni og framkvæmda, er til kostnaðar þóttu liorfa,
að naumast var á slíkt minnzt langa hrið síðan. Guð-
mundur flutti úr átthögum sínum upp i Borgarfjörð
og setti þar bú, sat á þingi um skeið og þótti gildur
rnaður. En draumur hans um búnaðarkennslu, rit-
störf í þágu búnaðarins og' framkvæmdir um nýjung-
ar í jarðyrkju urðu að litlu sem engu. Hlutverk það,
sem hann hafði valið sér, féll öðrum manni í skaut,
sem ef til vill var minni visindamaður, en líklega
því meiri framkvæmdagarpur og sjálfsagt þrekmeiri
brautryðjandi. Sá maður, Torfi Bjarnason í Ólafsdal,
verður fortakslaust talinn einn hinn fremsti athafna-
og áhrifamaður í húnaði hér á landi á siðasta fjórð-
ungi 19. aldar.
Torfi Bjarnason var fæddur að Skarði á Skarðs-
(79)