Freyr - 15.01.1982, Page 57

sem varið er til veiðanna, kosta
verulegt fé og enn eykst þessi
stofnkostnaður, ef við bætist að-
staða til verkunar fisksins, en
ganga ber út frá því að öðru jöfnu,
að aukin fjárfesting í veiðitækjum
leiði til meiri afla á hverja vinnu-
stund, sem varið er til veiðanna.
Hætt er við að tiltölulega víða sé
ekki um það mikinn fisk að ræða
að veiði geti staðið undir fjárfest-
tngu í svo miklum veiðitækjum að
veiðin geti staðið undir viðunandi
tímalaunum. Að vísu ber að hafa í
huga , er þessi möguleiki er metinn,
að slíkur veiðiskapur getur átt rétt
á sér þótt hann skili ekki fyllstu
tímalaunum, að því tilskyldu að
hægt sé að fella tímann sem fer til
veiðanna þannig að öðrum bú-
störfum að hann trufli þau sem
minnst. Veiðin sé aukastarf sem
hafi ekki forgang. Tækist að þróa
gtldrur, til silungsveiði, sem
geymdu fisk lifandi nokkra daga,
°skemmdan, myndi það auðvelda
sltka aðlögun stórkostlega og auka
mjög líkur fyrir hagkvæmni í nýt-
'ngu veiðivatna með veiðum vegna
aflaverðmætisins.
f’rátt fyrir þá möguleika, sem
þarna kunna að vera fyrir hendi tel
®g yfirgnæfandi líkur til þess að
hagkvæmast verði að stefna að
rtýtingu silungsvatna með sport-
veiði og þá í mörgum tilfellum
sportveiði, sem tengd er ferða-
'tiannabúskap í einhverri mynd.
^argir þeir sem eyða sumarleyfi
sírtu í sumarbústað eða á ferðalagi
Um landið kjósa að hafa eitthvert
viðfangsefni. Þá er veiðiskapur
etnn af þeim valkostum er flestir
hjósa. Silungsveiði getur haft sinn
Ijóma ekki síður en laxveiði. Leyfi
til silungsveiði þurfa að vera og eru
hka seld á mun lægra verði en í
laxveiðileyfi og eiga gjarnan að
vera keypt með öðru hugarfari en
laxveiðileyfi. Venjulegur íslenskur
horgari sem kaupir laxveiðileyfi
yer til þess það miklu fé að hann
telur nauðsynlegt að nýta til hins
ítrasta hverja stund, sem leyfið
hljóðar upp á og ná sem mestum
afla. Öðru máli gegnir um silungs-
veiðileyfi eða ætti að gegna. Þar
ætti aðalatriðið að vera leyfi til að
vera við veiðivatnið og renna, þeg-
ar hugur stendur til þess án alls
kapps. í Noregi þar sem ég þekki
helst til er mikið um sölu á veiði-
kortum sem gilda lengri tíma jafn-
vel allt sumarið í ákveðið vatna-
svæði, en gert ráð fyrir að kaup-
endur stundi veiðina aðeins lítinn
hluta þess tímabils að meðaltali og
svoerþaðíreyndinni. Þáerþess að
gæta að flest stöðuvötn eru lítt fall-
in til stangveiði frá bakka. Fyrir því
er nauðsynlegt að veiðileyfakaup-
endur geti fengið hentuga báta á
leigu við veiðivötnin. Hérerkomið
að atriði sem margur mun hnjóta
um. Óhugnanleg slysatíðni hefur á
undanförnum árum verið við
veiðivötn okkar, í flestum tilfellum
tengd bátum.
Hólmavatn heitir vatn upp af
Gilsbakka í Hvítársíðu. Undan-
farin 12 ár hefur Stangarveiðifélag
Borgarness haft þetta vatn á leigu.
Það lagði veg að vatninu, reisti tvo
veiðiskúra við vatnið, hvern með 4
rúmstæðum og flutti þangað 2
báta. Þessir bátar eru prammar,
flatbotnaðir, breiðir og þungir af
þeirri gerð, sem lengi hafa verið
notaðir við veiðar á Hvítá. Þessum
bátum verður varla velt en þeir eru
líka ákaflega þungir í róðri. Þarna
ergætt þessöryggis, sem við verður
komið í vatnabátum, en hinsvegar
er farkosturinn svo þungur í með-
förum að til vandræða má telja.
I þessu sambandi hefur mér
komið í hug hvort hér hentaði ekki
önnur gerð af bátum, sem væru
búnir þeim kostum að geta hvorki
oltið né sokkið og væru liprir í
meðförum. Þeir sem hafa komið á
baðstrendur í Mallorka, hafa séð
báta, sent þar eru leigðir bað-
strandargestum og eru búnir þess-
um kostum. Þeir eru byggðir á
tveimur samhliða flotholtum með
nokkru bili á milli, þarsem eru sæti
fyrir tvo, og báturinn er stiginn
áfram en ekki róinn. Á kvikmynd-
um sjáum við farkosti frumbyggja
Suðurhafseyja sent eru holaðir
trjábolirmeðveltigrindsem kemur
ívegfyriraðfleytunni hvolfi. Égtel
að ástæða sé til að athuga hvorl
ekki væri hægt að auka öryggi
manna við silungsveiðar með því
að endurskoða afstöðu okkar til
vatnabáta.
Égvík afturað Hólmavatni. Þar
er til staðar sú aðstaða sem þarf við
veiðivötnin. Traustir bátar, og
skýli með gistiaðstöðu án alls
íburðar og björgunarvesti hang-
andi uppi á vegg, þegar gesturinn
kemur. Þessi aðstaða hefur reynst
mjög vinsæl og sama fólkið kemur
þarna til dvalar og veiðiskapar ár
eftir ár.
Þótt veitt sé í Hólmavatni á 8
stengur flesta daga sumarsins og
lítilsháttar í net að haustinu, telja
fiskifræðingar að sóknin sé of lítil
til að halda vatninu í hefð. Og er þá
komið að því sem var raunar vikið
að hér fyrr, að stangveiði ein sam-
an er ekki fullnægjandi til að halda
fiskstofninum innan kjörmarka.
Áður hefi ég leitt að því líkur, að
a. m. k. í mörgum vötnum muni
netaveiði ekki borga sig aflans
vegna. Á slíka veiði má hinsvegar
líta, sem fiskrækt og koma þá aðrar
stærðir inn í hagkvæmnismyndina.
Því ekki að nota veiðináttúru og
athafnaþrá þéttbýlisbúa, sem eru í
sumarfríi, til að stunda þessa neta-
veiði, sem er nauðsynleg vötnun-
um. Hugsanlega mætti framkvæma
þetta á þann hátt að veiðiréttareig-
andi leigði veiðileyfiskaupanda t.
d. eitt net og réttinn til að leggja
það. Nauðsynlegt væri að veiði-
réttareigandinn ætti netið því á
þann hátt gæti hann tryggt að
heppilegur riðill væri notaður. Ég
er viss um að margir veiðimenn
freyr — 97