Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Page 43
‘MARTÍUS.
9
Uppi á lijaini liásætanna,
Heimsins stærstu slysamanna.
Æ í starfi oddvitans
Alt sem vanst til liarms og gleði,
Það var fylgdin foringjans,
Fyrst og síðst er sköpum réði.
Skipstjórinn er lieillum háður
Hásetanna, mikilráður —
Leifur hefir ekki áður
Aleinn bjargað flota af skipum,
Hníðföstum í hranna-gripum.
Yorönn sú að veturnóttum
Vínlands góða auðnu-fundi
Göfugri var á Grænlandssundi,
Góðfrægari landnáms dróttum.
“Hepni” við hans heiti tengdi,
Hún var það sem nafn lians lengdi.
IV.
Fyrir gluggann rninn gengu
Glaðar sumar-vonir !
Stefndu blysförum beint til
Bjarmalands í framtíð,
Girtar megingjörð morguns
Mannprýði og sannleiks,
Merkt var handsal á hjálma,
Hjartarót á skjöldu,
Slógu Ijóma yfir löndin,
Leiftrum útí fjarlægð,
Glæstu rósir og runn, að
Begnhogum 1 austri.
Báru hugsjóna-lieimsins
Heilögustu Bitning,
Þar sem al-þjóðir áttu
Eftir hvern sinn spámann,
Öll sín vorkomu-vitni:
Vers og kapítula.
Hófu sólarljóðs-söngva,
Samerfingjar jarðar,
Sérhvert þjóðerni þekti
Þar í sína tungu.