Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Page 55
GALILEARNIR.
21
Rósemd minni. 1 sögu eða sjón,
Keyrir hana að krossi eða gálga,
Þeirra er lét hún særa eða sálga.
Eigingirnis áframkapp og stritið,
Yfir slóðir ræningjanna þvert
Liggur úti, blóðrisa og bert,
RúS og táð, með þrek til þrota slitið.
Rasað sjálft um ránfengsemis-vitiÖ.
Grrípa sé til als sem eyðir, meiðir,
Illúð stælta, að kúgaranna völd
Hreppi blóðug sinna synda gjöld.
Vonzkan máttar-meiri á kné sín neyðir
Samkvæmt lögum, hana að höggstokk leiðir.
Vakna þá í veru minni, og kíta,
Vitund mín og hróp um hvað til dró.
Deila þeirra raskar minni ró,
Sem ei vilji samvizkan mín lilýta
Saka-dómi sjálfskapaðra víta.
Funar þá upp fyrrurn sagða orSiS:
“Frömdu engan saknæmari en
ASrir, glæp, þeir Galíleu-menn,
Þó þeir hafi þessu fyrir vorÖið.”
Sjálfir erum meSsekir um morðiS.
5-11.- ’22.
Lengstlai-andi lauf.
Bftir Steplian G. Stephansson.
— þráður úr “The Last Leaf,” kvæSi eftir
Oliver Wendell Holmes —
Hangir það enn, það hrör! á þöll.
Hin eru löngu fallin öll —
Loka-laust
LifSi þaS yfir alt sitt kyn
Og’ sig sjálft. Því laufin hin
Hnigu í haust.
Saman kemur þar-um þjóð,
Þegar í broddi lífs það stóð
Grózku grænt,