Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Page 56
22
TKIARIT bJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA.
Frost og storma þoldi það.
Því í skógnuiii ekkert blað
Var svo vænt.
Skorpið upp við skúr og snæ
Skelfur það nú í hverjum blæ,
Bleikt og blátt.
Nöldrar: “Af sem áður var!
Allir mínir félagar
Liggja lágt.”
Votur mosinn vex nú að
Vöruni sem að kysti það,
Fögrum fyr,
Nástrá hrunin nið’rá fold,
— Nöfnin þeirra, aska og mold —
Köld og kyr.
Lang-amma mín, sem það sá
— Sannorð kona, en löngu frá —
Svo liefir sagt:
“Iivergi fyrir-fundið hef’
Fegri höku og kouga-nef,
Laufi lagt.”
Nú, ef gola lileypur hjá,
Iijakkar það sínum kviststaf á
Skjögur-skekt.
Er sem, tognuð út um skref,
Oddum spyrnist liaka og nef,
Nædd í nekt.
Mér finst hálfgert lineyxli í,
Hér að standa og kýma að því.
Verst því vart
Bað-kúfur þess! börðin kring
Beygluð upp í þríhyrning
Skoplegt skart!
Verði eg eftir-legu lauf
Liðins árs, er skógar-klauf
Blöðum býst,
Svo sem eg, að lmjósknum hér
Hendi gaman, slíkt skal mér
Verðugt víst.
14-11-’22.