Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Qupperneq 134

100
TlMARIT hJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA.
son; ræSa séi'a Jón Bjarnason;
minni gesta, í'æSa Eggert Jólx-
annsson, og ræður frá gestunx:
Minni Vestui'-lslendinga, kvæSi
Gestur Pálsson, ræSa Einar Hjör-
leifsson; xnimxli kvenna., kvæSi
Kristinn Stefánsson; ræSa Jón
Ólafsson. Ekki var nú neinunx
liSleskjum teflt franx, enda hefir
þess oft veriS getiS síSaix. Þess
utan var auglýstur söngur og alls
konar íþróttár, svo sem hlaup,
stökk, glímur, kappróSur, og aS
lokum danz eftir kl. 8.
Forseti samkomunnar var kjör-
inn Vilhelm H. Paulson. Nóttina
fyrir hátíSina gerSi allmikla
rigningu, en bjart var um morg-
uninn, og fór alt fram sem áætlaS
var. Sköxxxmxx eftir dagnxál tók
fólk &S safnast saman á liinuixx til-
tekna staS, grundinni sunnan
viS kirkjuna, og um kl. 10 lagSi
skrúSgangan af sta'S. Kerrxxr til
aS aka kvenfólki í og börixum
hafSi nefndin vistaS. Fjöi'xxtíu
vorxx þar til staSai’, eix þó milrils
til of fáar, svo aS nxargar konur
urSu aS gaixga. íbxiar Winnipeg
töldust þá eittlivaS um 30,000
íxianns, og vel tíundi hlutinn Is-
lendingar. Var hátíS þessi meS
stærstu viSbxxrSuixx í lífi boi'gar-
innar. AStlxomandi voru gestir
xxr Nýja íslaixdi og einkxxm xxr
Daköta-bygSiixni. Var hátíSin
hin fjölmennasta. Þá voru þar
og margir boSsgestir svo sem,
Scliultz fylkisstjóri Manitoba,
Taylor Bandaríkja konsxxll, Gi-een
Danakonsxxll; Scarth sambands-
þingmaSur; Tlioixias Scott, toll-
gæzlustjóri í Winnipeg; Bennet,
yfirnxaSur viS innflutningadeild
fylkisins; dómsmálastjóri, Isaae
Campbell, Metealfe þingnxaSur
frá Ontario og ýmsir fleiri. Há-
tíSahaldiS var sett meS ræSu; á-
varpáSi forsetinn gestina og
íxxælti fyrst á íslenzka tungu því
næst á enska, og bauS alla vel-
komna. Lék þá lúSraflokkui'imx
þjóÖhátíSarlagiS “Ó GuS voi'S
Lands”, aS því loknxx var sungiS
minni Islands: “Já, vér elskum
ísafoldu’ er áa vorra bein, o. s.
frv. ”, ort af Jóni Ólafssyni, og
sungiS þá í fyrsta slrifti. Mælti
liann fyrir þessu minni, þótt áS-
xxr hefSi þaS veriÖ ætlaS Gesti
Pálssyni. Var Gestur ófrískur
og því ófær til þess sökum veik-
inda. Þá var sungiS minni Vest-
urheims, kvæSi eftir Einar Hjör-
leifsson, “Öixnur lönd (meSi elli-
frægS sig skreyta, æfadöngu
dauSuixx kappafans, o. s. frv.”,
einnig ort viS þetta tækifæri, og
því sungl'S og lesiS þá í fyi'sta
sinn. Mælti þá séi'a Jón Bjarna-
son fyrir íxxinni Vesturheims.
Flutti þá Eggert ritstj. Jóhanns-
son í'æSxx á enska tungu fyrir
minni gestaxxna, er þeir svörxxSu
meS síxxxx ávarpinu hver, Scliultz
fylkisstjóri, Scott, Scartli þing-
nxaSur, Taylor konsúll, Hespeler
koixsxxll, Metcalfe og Bennett.
Luku þeir allir lofsoi4Si á Islend-
inga, og töldu þá liiS ákjósanleg-
asta fólk fyrir álfu þessa.
Nokkrir ræSumannanna fundu
þeim þaS lielzt til lofs, hve fljótir
þeir væru aS semja sig eftir siS-
um og lxáttum innlendum. Vonx
þá og þeir kostirnir taldir, er þeir