Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Síða 152

i>JÓÐRÆKN ISSAMT ÖK.
117

hann með að 2. ágúst yrði tekinn
npp sem þjóðhátíðardagur á ís-
landi utan Reykjavíkur. Hefðu
Austfirðingar sýnt það með sam-
komuhaldi sínu síðastliðið sumar.
Þá kvað liann og engar líkur til,
að Bandaríkja Islendingar myndi
velja 2. ágúst framvegis. Hefði
það verið af alveg sérstökuin á-
stæðum, að liátíðin hefði verið
haldin að Hallson 2. ágúst, en eigi
liinu, að sá dagur væri Islending-
um kær. 1 Minnesota kvað hann
fyrstu hátíðina liafa átt að haida
G júní, landtökudag fyrstu vest-
urfara. Sagðist hann upphaflega
liafa aðhylst þann dag, en til
miðlunar sætt sig við 17. júní. *)
Með 2. ágúst mæltu aftur: Ein-
ar Ólafsson, Jóliannes Eiríksson,
S. B. Jónsson, Lárus Guðmunds-
son og einhverjir fleiri. Grekk
ræða Einars mest út á að sýna, hve
mjög væri misskilin hin sögulega
þýðing, er Stjórnarskráin hefði
haft fyrir framfarir þjóðarinnar.
Eftir að ræður höfðu gengið
lengi, var loks komið með tillögu
um, að lialdið væri fast við hinn
1) Lögberg-, ?. júní 1898.
sama dag og verið hefði. Uppá-
stungumaður var Sigfús Ander-
son (Einarsson, frá Tunguseli í
N.-Þingeyjarsýslu). Gerði þá
Stephen Thorson þá breytingar-
tillögu, “að 17. júní skyldi valinn
fyrir íslendingadag á þessu
•sumri”. Eftir allmiklar umræð-
ur um þessa tillögu, kom loks fram
önnur breytingar tillaga, “að ís-
lendingadagur skuli haldinn í
Winnipeg 2. ágúst í sumar og
f ramvegis. ’ ’ Uppástungumaður
var Árni Jónsson (ættaður úr N.-
Múlasýslu). Óvíst þótti, hvort
breýting þessi væri samkvæm
fundarsköpum, en forseti kvað svo
vera, og var að lokum gengið til
atkvæða um liana og hún samþvkt
með 173 atkvæðum gegn 83. Marg-
ir greiddu ekki atkvæði. — Að at-
kvæðagreiðslu lokinni tók fundur-
inn að ókyrrast og margir að fara,
var þá og liðið mjög á kveldið.
Varð því að fresta nefndarkosn-
ingu. Kapp var mikið á fundin-
um, en alt fór þó skipulega fram.
Fundarstjóri var Baldvin L. Bald-
winsson.
(Framli.)