Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1922, Side 153

Þriðja ársþing Þjöðrœknisfélags Islendinga
í Vesturheimi
var haldiS í Goodtemplarahúsinu í
Winnipeg dagana 22., 23. og 24. febrú-
ar 1922.
Klukkan hálf gengin þrjú eftir há-
degi var fjölmenni saman komiö, og
forseti félagsins, séra Jónas A. Sig-
urösson, setti þingiö meö þvi aö biöja
alla aö syngja sálminn “Faöir and-
anna”. Því næst flutti séra N. Stgr.
Þorláksson stutta bæn.
Þá las ritari upp þingboö meö vænt-
anlegri dagskrá, og er hún á þessa leiö:
1. Þingsetning (kl. 2 e. h.).
2. Skýrslur embættismanna.
3. Ólokin störf—■
(a) Grundvallarlagabreýtingar,
(b) Útgáfumál kenslubóka.
4. Áframhaldandi störf—
(a) Útbreiðslumál,
(b) fslenzkukensla.
(c) Tímaritið,
(d) Samvinna viö ísland og
mannaskifti,
(e) Sjóðstofnun til islenzkunáms.
5. Ný mál.
6. Kosningar embættismanna.
\rar skráin siöan samþykt að því
einu viöbæ'ttu, að kosningar embættis-
manna skyldu fram fara kl. 3 eftir há-
degi þann 24.
Forseti las upp langt heillaóska-
skeyti frá iþróttamanninum Jóhannesi
Jósefssyni. Var honum faliö aö svara
því i umboði félagsins.
Voru þá lagðar fram skýrslur em-
bættismanna.
Forseti las allitarlega skýrslu, sem
ívlgir:
Ársskýrsla forscta 1922.
Þjóðræknisfélag íslendinga i A'est-
urheimi er þriggja ára gamalt. Eins
og flest eða öll önnur þjóöbrot af út-
lendu bergi í Ameríku, eigum vér loks
vort eigiö þjóöræknisfélag, sem þegar
hefir lifaö þrjú fyrstu ár sin.
En æskuskeið alls er fæöist og lifir,
er taliö undirorpiö mestum hættum.
Barnadauðanum er við brugðið. Fé-
lagslíf manna er og háð því lögmáli.
Félagssýkingin og félagsdauðinn notar
sér einatt þroskaskort æskuáranna.
Félag vort fæddist undir vondri
stjörnu. Þaö mæltu hinir stjörnu-
fróöu í félagsmálum vorum. Styrj-
öldin mikla var aö visu að taka enda á
vetvangi, e« óflutt úr sálarlífi og sam-
starfi ýmsra. Félagið var því taliö
styrjaldar afkvæmi. Feigöarspár fékk
þaö aö tannfé. Ekki var þó í þaö ráö-
ist, að bera þaö út. En að fæðing þess
geröu sumir góðir gaman, í anda Jóns
Þorlákssonar, er hann kvaö:
“Hvað er í fréttum, hvað er títt?
Hvort er eg oröinn faöir?”
Móðursýkin enska, er gekk um allan
Vesturheim á hinum óskaplegu stvrj-
aldarárum, — og sem þá var afskap-
leg, — flýtti, ef til vi'll, fæðing félags
vors, er aðrir vinir vorir telja það aftur
stofnaö helzti seint: en slikt hindraði
þroska möguleik þess á bernskuskeið-
inu. Þannig varð það ósjálfrátt frá
öndveröu arfþegi ýmsra meina. Hiö
smávaxna islenzka þjóölif vestan hafs,
tætt í sundur af ýmsu barnalegu þrasi,
spáði sizt góðu um framtíö félagsins.
né samvinnu manna í því, er í flestu
ööru gátu alls ekki komiö sér saman, eöa
öllu heldur: sem lögöu trúnað á. aö alt
slíkt samkomulag og öll slík samvinna
væri meö öllu ómöguleg. Þó hefir
reyndin orðin sú, að Suðriö og Norðr-
ið, hvaö ýmsar aörar stefnur snertir,