Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1935, Qupperneq 139

Wilhelrn H. Paulson
121
ur, yfirbragðið tilkomumikið og
gáfulegt. Dagfarslega var hann
prúður og glaður. Sumir sögðu
að hann væri stoltur og stórbokki,
—en svo tala þeir einir, sem ekki
þektu liann. Hann var eins blátt
áfram og nokkur maður gat verið.
Hann var samverkamaður minn í
fimm ár, og varð eg aldrei var við
þá eiginleika lijá honum. Satt að
segja þekti eg hann ekki fyr en þá,
þó við hefðum báðir verið samtíða
í Winnipeg í mörg ár, — þekti ekki
manninn glaða, sem kom með bros
á vör til vinnu sinnar á hverjura
morgni, —• þekti ekki manninn orð-
vara„ sem ekki lét eitt stygðar-
eða ónotaorð falla í öll þau ár, —
þekti ekki manninn bjartsýna, sem
ávalt sá sól á bak við hvert sorta-
ský, — þekti ekki manninn við-
kvæma og lundgljúpa, sem eg sá
fella tár út af sorg og sálarkvöl
annara, — þekti hann ekki fyr en
eg var búinn að vera í samverki og
samvinnu með lionum í fimm ár.
Nei, Wilhelm Paulson var hvorki
stoltur, né lieldur var hann stór-
bokki.
Wilhelm Hans Paulson kvænti.st
þrisvar: fyrst lieima á Islandi
árið 1881; gekk þá að eiga Þóru
Jónsdóttur Benediktssonar pró-
fasts á Hólum í Hjaltadal og konu
hans Sigríðar Halldórsdóttur pró-
fasts á Sauðanesi, en misti hana
ásamt nýfæddum syni þeirra árið
eftir. Eftir að Wilhelm kom vest-
ur um haf kvæntist hann í annað
sinn Jónínu Margréti dóttur Niku-
lásar Jónssonar Bergssonar prests
að Hofi í Álftafirði og fyrri konu
hans Önnu Sveinsdóttur frá Yest-
dal í Seyðisfirði. Yarð þeim
fjögra barna auðið, þriggja dætra
og eins sonar; tvö þeirra barna eru
nú á lífi, Þóra, gift Alfred Albert
lífsábyrgðar umboðsmanni í
Seattle og Margrét, gift Dr. Tlior-
bergl Thorvaldssyni, háskólakenn-
ara í Saskatoon. Hin látnu hétu
Hildur og Valdimar. Árið 1894
misti Wilhelm þessa síðari konu
sína, og má af þessu sjá að liann
hefir ekki komist hjá því í lífinu,
að bera kross sorgarinnar. 1 þriðja
sinn giftist hann 1897 eftirlifandi
ekkju sinni, Önnu, sannnefndri
ágætiskonu. Hún var hálfsystir
fyrri konu han.s, Jónínu, dóttir
Nikulásar Jónssonar og síðari
konu lians Þórunnar Pétursdóttur
prests á Valþjófsstað. Dætur
þeirra eru þær frú Jónína Nikolína
Kapff í New York og May, ógift, í
Regina, Sa.sk.
Wilhelm dó að iieimili sínu í
Reg'ina 25. apríl s.l. Fjölmenn
kveðjuathöfn fór fram þar í bæn-
um, þar sem viðstaddir voru, auk
ástmenna lians, ráðherrar fylkis-
ius, margir af þingmönnum, ásamf
vinum og kunningjum. Var líkið
flutt til Winnipeg, þar sem aðal
útfararathöfnin fór fram frá
kirkju Fyrsta lúterska safnaðar-
ins, sem liann hafði borið hita og’
þunga dagsins með svo lengi, og
var afar fjölmenn. Dr. B. B. Jóns-
,son, prestur safnaðarins, og séra
Rúnólfur Marteinsson töluðu í
kirkjunni og frú Sigríður Hall
söng við útförina liið fagra lag,
“Kvöldbæn,” eftir Björgvin Guð-
mundsson.’ Svo var liann lagður til
hinnar hinstu hvíldar í Brookside
grafreitnum fyrir vestan Winni-
pegborg.