Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1962, Side 110

92
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Úlgáfumálanefnd
Séra P. M. Pétursson
Mrs. Hrund Skúlason
Björgvin Hólm.
Forseti las að þessu enduðu bréf frá
Árna Bjarnarsyni, þar sem hann skýrði
frá, að þeir Gísli Ólafsson lögregluþjónn
væru væntanlegir vestur um haf á
næstunni. Var nú lengi rætt um,
hversu bezt mætti styðja þá félaga við
söfnun þeirra í íslenzkar æviskrár.
Fjórði fundur
hófst kl. 2 e.h. þriðjud. 20. febrúar.
Lesin var fundargerð síðasta fundar og
hún samþykkt. Frú Marja Björnson
flutti þessu næst nefndarálit milliþinga-
nefndar í skógræktarmálum.
Skýrsla frá skógrækfarnefnd
Nefndin hafði engan fund á árinu, og
ég sem formaður þeirrar nefndar hefi
ekki sökum fjarlægðar getað notið sam-
vinnu hinna nefndarmanna, en pening'a,
sem safnazt höfðu fyrir ársgjöld og
gjafir félaga að upphæð $120.00, sendi
ég til Hákonar Bjarnasonar formanns
Skóræktarfélagsins í fyrra sumar.
Ég hefi einnig fengið tvær deildir til
að gjörast meðlimir í Skógræktarfélag-
inu og vonast til þess, að þær haldi
áfram að greiða ársgjöld sín. Þessar
deildir eru „Aldan“ í Blaine, Washing-
ton og „Ströndin“ í Vancouver, B.C.
Á þessu ári hefi ég meðtekið $2.00 frá
Þorsteini Bergmann í Vancouver, B.C.
og $10.00 frá Sigurði Stefánssyni sama
stað, einnig $2.00 frá Jóni Magnússyni
Seattle, Wash. fyrir ársrit. Þá skrifaði
ég stutta grein í Lögberg-Heimskringlu
um skógræktina.
Ég meðtók bréf frá Hákoni Bjarna-
syni með viðurkenningu fyrir peninga-
sendingunni, og þá fékk ég einnig frá
honum 60 litskuggamyndir frá skóg-
ræktinni aðallega, og mun ég sýna þær
á samkomum og fundum á Vesturströnd-
inni, og sjálfsagt er að sýna þær hér
einnig, ef þess verður óskað.
Marja Björnson.
Frúin lagði til, að skýrslan yrði við-
tekin. Sú tillaga var studd og samþykkt.
Samþykkt var kjör í skógræktarnefnd
fyrir næsta ár, en í þeirri nefnd eiga
sæti: Frú Marja Björnson, ólafur Hall-
son, Jakob Kristjánsson.
Forseti las þessu næst kveðju frá séra
Eiríki Brynjólfssyni í Vancouver. Fer
kveðjan hér á eftir:
Herra forseti, þingfulltrúar og gestir.
Heil og sæl á þjóðræknisþingi.
Með glöðum huga og þakklátum minn-
ist ég þeirra þjóðræknisþinga, sem ég
hefi setið. Þar hefir verið góðra vina
fundur, og unnið að þingmálum af á-
huga og góðri samvinnu, þótt sitt hafi
sýnzt hverjum. Þingmál hafa flest verið
menningar-, þjóðræknis- og samvinnu-
mál, og er það í anda frumherjanna,
landnámsmannanna, sem fluttu með sér
til þessarar heimsálfu skemmtilega og
trausta alþýðumenningu frá kvöldvök-
unum í baðstofunum á heimalandinu.
Þeir fluttu með sér lestur, skrift og
reikning, ljóð, rímur, æfintýri og sögur,
sem þeir kunnu utanbókar. Húspostillur,
sálmabækur og Passíusálmana.
Og merkið féll ekki, þó flutt væri í
þessa heimsálfu. Bókasöfn og lestrar-
félög voru stofuð, sönfuðir og kirkjur
reistar og samkomuhús, blöð og bækur
prentuð á íslenzkri tungu.
Það má segja, að íslenzka þjóðbrotið
í Ameríku hafi sigrað mikla erfiðleika
undir þessu merki og sé þessvegna enn
við lýði og njóti trausts og virðingar
samborgaranna.
Ef það er satt, sem líklega fáir efast
um, að „fyrir andans framför eina fólks-
ins hönd er sterk“, þá er sá þáttur ósvik-
inn og haldgóður, sem íslendingar hafa
spunnið í framfara og menningar sögu
tveggja stórlanda, Canada og Banda-
ríkjanna.
Þjóðræknisþing er árlegur merkis at-
burður, og áhrif þess ná víðsvegar til
fólks af íslenzkum ættum í hinu mikla
dreyfbýli milli tveggja heimshafa. Þau
áhrif vekja til lífs minningar frá liðnum
árum, þegar lesin voru og lærð ljóð,
sögur og bænir á ísl. tungu við móður-
kné, minningar um heimilis- og fjöl-
skyldulíf, sem var einfalt, látlaust og
hlýtt og glatt, þótt búið væri við þröng
og kröpp kjör, og hver sólskinsblettur
var ógleymanlegur og dýrmætur. Hver
getur t.d. gleymt kertaljósunum á að-
fangadagskvöldi jóla, þegar engin voru
nútíma ljósin.
Þjóðræknisþingið minnir einnig á
verkefni líðandi stundar. Það er eggjun
og hvatning til hins „Unga íslands" i
Vesturheimi, að nota hæfileika sína til
vaxandi gæfu þjóðar sinnar. Aldrei ætti
að mega segja um ísl. þjóðarbrotið i
Vesturheimi, sem gamli maðurinn sagði
um sjálfan sig, „í nútímanum sem nátt-
tröll ég slóri“, öll nátttröll verða^ ao
steini í morgunroða hins nýja tíma,
sérhver dagur er nýr tími, nýtt eilift
kraftaverk, þar má engin minnimáttar-
kennd komast að, sem því miður „hefur
hugans orku lamað“, hjá mörgum góð-
um fslending heima og erlendis.
Hinni ungu kynslóð af ísl. ættum í
Ameríku er óhætt að ganga hugrökk og