Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 47

ið Jim, ein sú síðasta, sem Am-
eríkumenn létu falla á þessum
stöðvum.
Eg gróf og gróf. Að' lokum
fann ég peningana. Pakkarnir
voru fjórir, sem fyrr er sagt.
Fjörutíu þúsund dollarar. Það
mátti kaupa margt og mikið fyr-
ir þessa upphæð. Hús handa okk-
ur Monu, verzlun, eða eitthvað
annað. Þessir peningar gátu
auðveldlega komið fótunum
undir okkur.
En hvernig gat ég gert Monu
þetta skiljanlegt? Hvaða skýr-
ingu átti ég að gefa henni?
Eg sat langa hríð og horfði
upp í himininn.
Rogers var dáinn, Sarrow
sömuleiðis. Mér einum var þetta
leyndarmál kunnugt.
En myndu þessir peningar
flytja mér hamingju?
Eg efaðist alvarlega um það.
NÝI höfuðsmaðurinn hafði
skrifstofu í húsinu þar sem þeir
Rogers og Sarrow höfðu fengið
skipunina um að brenna seðlana.
Eg mælti: „Gerið þér svo vel“.
Samtímis lagði ég peningapakk-
ana á skrifborðið fyrir framan
höfuðsmanninn.
„Einn af félögum mínum sagði
mér frá því, áður en hann and-
aðist, að hann hefði falið þessa
peninga, og tilgreindi staðinn.
Mér virtist það skylda mín að
koma peningunum til hins rétta
viðtakanda".
Höfuðsmaðurinn leit á mig.
Svo ýtti hann peningunum
hirðuleysislega til hliðar.
Hann mælti: „Þér hafið gert
skyldu yðar. Þessir peningar eru
nú ógjaldgengir. Samtímis því
að Grange ofursti gaf fyrirskip-
un um að brenna seðlana, sendi
hann númer þeirra símleiðis til
Washington. Ef félagi yðar hefði
fallið fyrir þeirri freistingu að
hagnýta peningana, hefði hann
þegar verið handtekinn. Allir
seðlar, sem voru á Corregidor,
eru ógildir“.
Þetta hafði sömu áhrif á mig
og mikið höfuðhögg. En ég
horfði þó rólegur á höfuðsmann-
inn. Ég hafði skilað peningun-
um, áður en ég vissi að þeir voru
ógildir, svo ég hafði góða sam-
vizku.
Þegar þú lest þetta, Mona,
veiztu hvers vegna ég fór þessa
ferð. Ég kem jafn fátækur heim
aftur og ég var, áður en ég
fór. Nei. Ég er ríkari. Nú þarf
ég ekki að líta undan, þegar þú
lítur á mig. Ég þori að horfast
í augu við þig, þegar við sjá-
umst.
Ég hlakka til að sjá þig, elsku
Mona.
Agirndin hefur yfirgefið mig.
Mér líður nú miklu betur.
ENDtB
HEIMILISRITIÐ
45