Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 42

Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 42
„Hvers vegna? Hvað' þá með okkur?“ „Við verðum að bíða þolin- móð“. „Þú segir bíða. Bráðum get ég ekki þolað þetta lengur“. „Finnur er veikur maður. Hann þjáist af æðakölkun og er hjartabilaður. Og stundum geng- ur verzlunin illa, og allt þetta mæðir mjög á honum. Læknir- inn hans heldur, að hann geti lifað í hæsta lagi eitt ár. Þú verð'ur að vera þolinmóður, ást- in mín. Við höfum allt lífið fyr- ir okkur. Ef ég segi honum það nú, verður það hans bani. Það get ég ekki“. Við Margit héldum áfram að hittast. Eg spurði hana í hvert skipti, hvernig manninum henn- ar liði. Hún svaraði alltaf, að heilsa hans væri ekki góð. Stund- um hefði hann svo miklar kval- ir, að' hann héldi sig vera að missa vitið. „Það kvelur mig, að hann skuli þjást. Sumir sleppa auð- veldlega við það, aðrir þurfa að þola svo mikið“, sagði hún. „Já, það er líka svo sorglegt, einkum þegar ekki er nein bata- von“. Innst inni vonaði ég, að hann myndi bráðlega deyja, svo að lífið gæti byrjað fyrir okkur Margit. Ég kvaldist hvern ein- asta dag, hverja einustu klukku- stund sólarhringsins. Ég hataði hann. Kvöld nokkurt kom hún til mín, og ég sá, að hún var mjög hrygg og hafði grátið. Mér leiddist það. „í dag hefur Finnur verið mjög sjúkur. Hann fékk fyrir hjartað og hræðilegar kvalir og hótaði að taka inn of marga hjartastyrkjandi dropa“. Ég kyssti Margit. „Þú getur ekki haldið þessu áfram, þetta er óþolandi“. Hún sleit sig lausa. Reiði- glampi kom skyndilega í augu hennar. „Ég skal“, sagði hún. Röðin var komin að mér að hakla samkvæmi, allur kunn- ingjahópurinn var búinn að því nema ég. Ég hlalckaði til þess. Margit og ég myndum verða saman. En Finnur myndi verða með henni. Hvernig færi það? Hann stóð stöðugt í vegi fyrir hamingju minni. En eftir því sem læknirinn hans sagði, myndi hann til allr- ar hamingjú deyja bráðlega. Margit ætlað'i að hjálpa mér að undirbúa veizluna. Hún var hérna eftir hádegið í gær til þess að sjá, hvort allt væri klappað og klárt. Ég gat séð á henni, að hún kveið líka fyrir kvöld- inu. Hver fjárinn er þetta, getur 40 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.