Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 53

Móðir Júdasar
Skissa eftir Kalúil Gibran
Sonur minn var góður og œr-
legur maður. Hann var við-
kvœmur og góður gagnvart mér
og hann elslcaði œtt sína og þjóð.
Hann hataði óvini vora, Róm-
verjana, sem klœðast pelli og
purpura, þótt þcir sjálfir hvorki
vinni né spinni.
Þegar þessar hendur voru ung-
ar og fagrar eins og þrugur Líb-
anons, vöfðu þœr fyrstu skóna
hans inn í léreftsklút, sem móðir
mín gaf mér. Eg geymi þá enn
í kistunni undir glugganum.
Hann var frumburður minn.
Og nú er sagt, að hann hafi sjálf-
ur rœnt sig lífi —* að liann hafi
fleygt sér fram af björgunum í
angist yfir af hafa svikið vin
sinn Jesús frá Nasaret.
Eg veit að sonur minn er dá-
inn, en ég veit að hann sveik
ekki neinn, því að hann elskaði
þjóð sína og hataði einungis
Rómverja.
Sonur minn lifði aðeins fyrir
cem Israels. Hún brann á vönim
hans og í verkum hans.
Þegar Jesús varð á vegi hans,
yfirgaf hann mig til þess að
fylgja honum. Og hjarta mitt
skildi, að það var ekki rétt af
honum að fylgja nokkrum
manni.
Þegar liann kvaddi mig, sagði
ég lionum að hann breytti eklci
rétt, en liann hlustaði eklci á
mig.
Börn vor vilja ekki hlýða á
oss, eins og flóðbylgjan í dag
hlýðir ekki ráðum flóðfylgjunn-
ar í gœr.
Eg bið yður um að spyrja mig
ekki frekar um son minn. Eg
elskaði liann og mun œtíð elska.
Ef kærleikurinn byggi í hold-
inu myndi ég brenna hann Uurt
með glóandi jámi til þess að öðl-
ast frið. En það er tilgangslaust,
því að hann býr í sálinni.
Og nú mun ég ekki segja
meira. Gangið út og spyrjið,
livaða kona sé meira metin en
móðir Júdasar.
Spyrjið móður Jesús. Kvölin
hef ur einnig lclofið liennar hjarta.
Hún mun segja yður frá mér,
og þér munuð slcilja.
HEIMILISRITIÐ
51