Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 40

taugaveiklaður. í gær var ég við-
staddur réttarhöld, þar sem
maður, sem dæmdur var til
dauða, tók dómnum brosandi.
Að því er virtist hafði maður-
inn stáltaugar. Jafnaðargeð' hans
og hið kaldhæðnislega bros
komu taugum mínum úr lagi.
Allt kvöldið var svipur þessa
manns í huga mínum. Ég gat
hvergi fundið frið.
Ef til vill átti rósemi hans rót
sína að rekja til hins mikla
fjölda áheyrenda í réttarsalnum.
Hann var Gestapómaður og
hafði átt þátt í morðum og mis-
þyrmingum á löndum sínum.
Ailt eltir hvað annað á þess-
ari jörð!
Er ég að missa vitið? Eða er
ég þegar orðinn vitskertur?
í nótt varð ég að taka inn
sterkar svefnpillur, höfuð mitt
var að springa af kvölum. Á
Margit sök á því? Já. Síðan dag-
inn í sumar, þegar ég hitti hana
fyrst, hef ég þjáðst af hugar-
angri. Dag og nótt, allan sólar-
hringinn, alltaf Margit, Margit,
Margit!
Nú er næstum ár síðan við
kynntumst. Við sáum hvort ann-
að fyrst í garðveizlu hjá læknis-
hjónunum. Hún tilheyrði ekki
kunningjahópnum, en kom sem
píanóleikari til þess að' skemmta
gestunum.
Ég varð strax hrifinn af henni.
Ég hjálpaði henni að velja lögin,
sem hún ætlaði að spila. Hendur
okkar mættust af tilviljun, og
það var eins og hitabylgja færi
í gegnum mig. Ég fann, að henni
var ljóst, hvernig mér var innan-
brjósts, og vék því dálítið frá
henni.
Þetta kvöld drakk ég meira
en ég geri annars. Hvert skipti,
sem ég kom nálægt Margit, varð
ég þögull og hjarta mitt sló á-
kaft. Hún hafið fengið vald yfir
mér. Ég var töfraður af henni,
en um leið' hræddur við hana.
Um miðnætti, þegar samkvæm-
ið var á enda, kvaddi ég hina
gestina, en lét hjá líða að kveðja
Margit.
Næstu daga var ég ekki með
sjálfum mér. Hugsanir mínar
snerust sífellt um Margit, og að
síðustu gat ég ekki haldið þetta
út lengur. Ég varð að tala við
hana.
Hún var gift einum hinna
auðugu kaunsýslumanna í bæn-
um, það hafð'i hún sagt mér. Eft-
ir mikil heilabrot hringdi ég til
hennar, og við ákváðum að ég
kæmi heim til hennar næsta dag.
Við skemmtum okkur saman
allan eftirmiðdaginn. Hún spil-
aði og söng fyrir mig. Seinna
drukkum við te og töluðum um
veizluna hjá læknishjónunum og
allt mögulegt. Tíminn leið fljótt.
Þegar ég kvaddi hana og þrýsti
38
HEIMILISRITIÐ