Heimilisritið - 01.11.1949, Blaðsíða 26

þjáist af vatnssýki, og að lokum
mega læknarnir til með að' segja
honum sannleikann. Balzac lét
þá prestinn koma til sín og tók
við sakramentinu.
Nótt eina er barið á götudyrn-
ar. Það er Victor Hugo. Hann
segir frá því, að Balzac hafi
hann fundið aleinan í sjúkra-
herberginu, að undanskilinni
hjúkrunarkonu sem sat og svaf.
Sjálfur lá Balzac í skininu af
daufu kertaljósi, úttútinn og
hálfmeðvitundarlaus, blásandi
og stynjandi, studdur af rauð-
um koddum. Þegar Hugo tekur
hönd hans, snýr Balzac höfðinu,
en þekkir hann ekki. Húsfreyjan
fyrirfannst ekki. Balzac gaf upp
andann á milli móður sinnar og
systur. Systirin var Laura.
Aðeins eitt Parísarblaðanna
hyllti Balzac í dánarminninga-
dálkum sínum. Þetta blað var
L’Evenement.
Mið'vikudaginn næsta á eftir
þokaðist líkfylgdin í úrhellisrign-
ingu, til Péra la Chaise. Honum
fylgdu allir frægustu synir Par-
ísar. Fyrstir gengu marskálkarn-
ir tveir, Alexander Dumas hinn
eldrí og Victor Hugo, og það
var Hugo sem talaði yfir gröf-
inni. „Balzac“, sagði hann, „á
heima meðal mestu manna
mannkynsins. Verk hans eru
feiknarleg, og alveg sérstæð. Það
er óhugsandi, að hann, sem í líf-
inu var slíkur afburðamaður, lifi
ekki sem sál, eftir líkamsdauð-
ann“.
Síðan hefur verið skrifað'
óskaplega mikið um Balzac,
bæði sem mann og skáld. Arásir
hafa verið gerðar á Madame
Hanska, og varnarrit hafa verið
skrifuð fyrir hana. Shakespeare
rómananna, hefur Taine kallað
Balzac. Víst er um það, að á
milli hins ævintýraríka lífs hans,
einkanlega með tilliti til sam-
bands hans við kvenþjóðina, og
hinna merku verka hans, er inni-
legt samrærai. BNDm

Rétt talið
Fyrir utan íþróttavöllinn var hópur stráka, sem ekki áttu fyrir aðgangs-
eyrinum. Maður nokkur stóð þar hji, gekk að dyraverðinum og sagði valds-
mannslega:
„Lofið drengjunum inu, og teljið þá um leið og þeir fara inn um hliðið".
Dyravörðurinn gerði eins og honum var sagt. Þegar sá síðasti fór inn
sagði hann: „Tuttugu og þrír voru þeir“.
„Gott‘, sagði maðurinn og brosti, um leið og hann gekk leiðar sinnar. „Ég
hélt ég hefði talið rétt“.
34
HEIMILISRITIÐ