Heimilisritið - 01.10.1953, Blaðsíða 32

„Við gætum slegið upp bedda
í barnaherberginu“, sagði Díana.
,,Já, það væri indælt að biia
inni hjá börnunum“, sagði Elm-
er með sólskinssvip.
Haraldur og Díana flýttu sér
að segja, að þau ættu engin börn,
og að þau hefðu alls ekki í
hyggju að fjölga mannkyninu
fyrr en þau liefðu notið æsku-
áranna til fulls, og Elrner frændi
var þeim algerlega sammála.
„Nú skulum við reglulega
njóta æsku okkar öll þrjú!“
sagði hann nreð hrossahlátri.
„Eg er hræddastur um, að þið
kunnið' það alls ekki nógu vel,
en ég skal sannarlega kenna ykk-
ur hvernig hægt er að fá eitt-
hvað út úr lífinu!“
ELMER frændi reyndist vera
kennari í þeim efnum framar öll-
um vonum. A einni viku höfðu
þau séð allar kvikmyndir og öll
leikrit, sem voru á boðstólum og
nokkuð vargaman að. Þau höfðu
borðað tvisvar til þrisvar á öll-
um beztu veitingahúsum borg-
arinnar, og þau voru orðin fastir
gestir í tveimur næturklúbbum.
Þegar þrjár vikur voru liðnar
var hið hraustlega útlit Díönu
farið að láta á sjá, og Haraldur
var kominn nreð dökka bauga
undir augunum. Elnrer frændi
var á hinn bóginn ennþá rjóðari
og sællegri en nokkru sinni.
NÓTT EINA, þegar þau
komu úttauguð og kend af næt-
urklúbbasukki, sagði Haraldur
stynjandi, er hann hlustaði á
Elmer hrjóta hraustlega í barna-
herberginu:
„Við — við skemmtunr okkur
saunarlega . .. ekki satt, Díana?“
„Jú“, svaraði lrún dauflega,
með rödd, senr var hás af gin-
neyzlu og sígarettureykingum.
,,Já .. . það er ganran ... en
dýrt! Við neyðumst víst bráð-
um til að taka lán út á húsið“.
„Hvaða vitleysa. Elnrer
frændi borgar auðvitað allt áð-
ur en hann fer. Mundu það, að
hann er alltaf að tala unr denr-
antanánrur og því um líkt .. . þá
reiknar nraður ekki nreð snrá-
peningum“.
Næstu vikur liðu nreð meiri
og nreiri skemmtunum. Þau léku
golf, fóru í ökuferðir og útreið-
artúra. Þau voru á ferð og flugr
nótt og nýtan dag, og það konr
iðulega fyrir, að Haraldur dott-
aði franr á skrifborðið sitt á dag-
inn.
Loks var það einn sunnudags-
morgun, að svo leit. út senr þau
fengju að sofa út. Engin bílferð
upp í sveit, enginn nrorgunkoek-
teill. Klukkan var orðin tíu, og
enn var allt rólegt inni lrjá Elnr-
er frænda.
„Veiztu það, Díana“, sagði
30
HEIMILISRITIÐ