Heimilisritið - 01.10.1953, Blaðsíða 59

til sjós, voru rustalegar og gróf-
gerðar, en hún var eins og barn,
allt öðru vísi en allar hinar. Þess
vegna varð ég ástfanginn af
henni, eða hélt ég væri, réttara
sagt.“
,,Hvernig veiztu, að það sé
ekki eins núna —- að þú bara
haldir að þú sért ástfanginn af
mér?“ Rödd hennar varð allt í
einu hrjúf. ,,Bara af því að ég er
ekki öðru vísi en allar hinar ?
Bara af því að þú heldur að ég
sé kaldrifjuð, eða hvað þú vilt
kalla það, eins og allir hinir
kvenmennirnir, sem þú hefur
kynnzt ?“
,,Já,“ sagði hann rámraddað-
ur, ,,ég hef alltaf vitað, að þú ert
kaldrifjuð, og að þú hefur upp-
lifað sitt af hverju, en þrátt fyrir
það vil ég þig, ekki aðeins sem
konu heldur sem eiginkonu mína.
Ég vil hafa þig alltaf í návist
•minni. Ég vil líta eftir þér. Ég er
klaufi í rómantískum' efnum; ég
hef aldrei getað sagt faguryrði
við dömu. Ég hef alizt upp við
hörku og harðræði, og þú verður
að taka við mér eins og ég er, ef
þú vilt taka mér.“
,,Þér er alveg sama þótt ég
hafi verið þjófur?“ spurði hún.
,,Og þú ert ekkert hræddur við
aðra karlmenn, sem þú telur að
ég hafi átt vingott við um dag-
ana ?“
Hann lagði hendurnar á axlir
hennar og hristi hana varlega
fram og aftur.
,,Hvers vegna læturðu svona ?
Er ég ekki búinn að segja, að ég
elska þig og vil kvænast þér ?“
Þrátt fyrir allt, fannst henni
þetta ekki vera fullnægjandi. Hún
þráði ást hans meira en allt ann-
að í heiminum, en hún vildi jafn-
framt að hann treysti henni og
tryði. Hún vildi að hann fyndi
það á sér, að hún hefði aldrei
gert neitt af því, sem hann trúði
nú á hana.
,,Gerum ráð fyrir því, að þú
hittir Klöru aftur,“ sagði hún eftir
litla þögn.
,,Eg held að það gerði engan
mismun, en hvernig get ég vitað
það ?“ sagði hann hátt og hrana-
lega. ,,Hvernig getur nokkur vit-
að með vissu, hvernig honum
verður innanbrjósts einhverja ó-
komna stund ? Ég get sagt þér
það eitt, hvernig tilfinningar mín-
ar eru nú og hafa verið vikum
saman. Elskarðu mig, Katrín ?“
Hann hafði hana í faðmi sér á
ný. Hann lyfti höku hennar, svo
að hún varð að líta framan í
hann.
,,Líttu í augu mér, Katrín. Ég
sver, að ég elska þig. “
,,Ég elska þig,“ sagði hún lág-
róma. ,,Ég elska þig, elska þig,
Kári, en þú verður að skrifa
OKTÓBER, 1953
57