Heimilisritið - 01.10.1953, Blaðsíða 43

lét eftir sig. Afleiðingin var barns-
farasótt. Þegar svo ein kona hafði
smitazt, bárust sýklarnir á ó-
þvegnum höndum þess, sem hafði
skoðað hana, til næstu konu, sem
hann fór höndum um og rann-
sakaði.
Eftir að hafa gert þessa upp-
götvun, fyrirskipaði Semmelweis
þegar í stað, að læknanemarnir
skyldu þvo hendur sínar í klór-
upplausn áður en þeir fram-
kvæmdu skoðun. Um það leyti
voru á hans deild 120 dauðsföll
við hverjar 1000 fæðingai: Á
næstu 7 cnánuðum féll dánartal-
an niður í 12 af 1000, og varð
þannig lægri en á Annarri deild
í fyrsta skipti í sögu sjúkrahúss-
ins.
Þegar hér var komið sögu, tók
að vaxa andúð sú, sem Semmel-
weis hafði vakið með áhuga sín-
um og elju, og verða honum fjöt-
ur um fót. Þreyttur á rangsleitni
og naglaskap yfirmanna sinna,
yfirgaf hann Vínarborg skyndi-
lega og sneri aftur til Budapest.
Þar skrifaði hann bók sína og
lýsti þeim uppgötvunum, sem
hann hafði gert, og varð yfirmað-
ur litlu fæðingarstofnunarinnar í
þeirri borg. En þar átti hann
einnig ranglæti og fjandskap að
mæta. Hann sneri bara einu sinni
aftur til Vínarborgar. Árið 1865
tóku vinir hans og eiginkona að
--------------------------------■'v
Skrýtlur
Eiginkonan (við nianninn sinn,
sem er að koma heim í mat):
„Elskan min, við neyðumst til að
fara út að borða í dag, því ég
fann hvergi dósahnífinn.“
Tóta litla sér af tilviljun frænku
sína halda á gervitönnunum sín-
um og vera að bursta þær.
„Geturðu tekið þig svona í
sundur?“ spurði hún furðu lost-
in.
Ari: — Hvenær hugsar systir
þín eiginlega um að fara að gifta
sig?
Bjarni: — Alltaf.
L________________________________j
óttast um andlega heilbrigði hans
og var þá farið með hann til Vín-
arborgar til þess að láta sérfræð-
ing í taugasjúkdómum rannsaka
hann. Þessi skoðun leiddi í ljós
fingurmein, sem hann hafði senni-
lega fengið við einhvern af síð-
ustu uppskurðum sínum. Hann
hafði fengið sjúkdóminn, blóð-
eitrunina, sem hann fyrstur
manna þekkti að var hið sama
og barnsfarasótt. Hann dó 13. á-
gúst 1865 úr þeirri eitrun, sem
hann hafði fórnað ævistarfi til að
útrýma úr fæðingarstofnunum.
Þannig hófst nýr kafli í barátt-
unni við fæðingardauðann, og
hreinlætinu var brotin leið inn í
íæðingarstofnanirnar, þótt Semm-
elweis sjálfum auðnaðist ekki að
OKTÓBER, 1953
41