Heimilisritið - 01.10.1953, Blaðsíða 62

ins og áhugi hans á indælli
stúlhu eru óskyld mál. En þú ert
líka læknisdóttir. “ Hann sagði
síðustu setninguna þannig, að
þetta virtist gefa augljósa skýr-
ingu á öllu. „Annars höfum við
ekki síður haft áhyggjur af Mar-
jorie,“ bætti hann við. ,,Við átt-
um von á henni í te, en hún kom
ekki fyrr en rétt á undan þér.“
Marjorie var ennþá í reiðfötun-
um og ornaði sér við eldinn.
,,Það er nú saga að segja frá
því, sem kom fyrir mig,“ sagði
hún við Klöru. „Hesturinn minn
fældist við eitthvað, stökk út
undan sér og henti mér af baki.“
Hún brosti. ,,Reyndar var það
eitt ekki svo mjög spennandi. En
ég var varla staðin á fætur, þegar
bíll með einkabílstjóra ók fram á
mig. En það var ekki bílstjórinn,
sem tók mig upp í. Ovenju
myndarlegur maður stökk út úr
lúxusbílnum, hjálpaði mér að
bursta af mér rykið og vildi ekki
heyra á annað minnzt en að láta
bílstjórann aka mér heim. Það
var útlendingur — hérna er nafn-
spjaldið hans — Jean de Seligny
greifi. Það var roskin kona með
honum í bílnum, kunningjakona
hans, sagði hann, einhver frú
Manton. Þau ætla að dvelja um
tíma í nýja hótelinu, sem byggt
var á landareign Lord Albertons,
hinum megin við Teeford. Hann
60
er verulega álitlegur maður,“
bætti hún við feimnislega. ,,Eg
bauð honum í útreiðartúr á morg-
un og að drekka te hérna, og
hann ætlar að koma.“
Pétur flautaði hátt. ,,Sjáið þið
fyrir ykkur væntanlega greifafrú
de Seligny ! Góða Marjorie, held-
urðu þú yrðir góð í hlutverki
franskrar greifafrúar !“
Hún gretti sig framan í hann.
,,Láttu ekki eins og asni, Pét-
ur ! Hvernig heldurðu að þú vit-
ir, hvað mér hentar bezt. Og mér
er sama hvað þú segir, hann er
myndarlegasti maðurinn, sem ég
hef séð í langan tíma.“
,,Hvað um brytann hjá Hor-
ton ?“ spurði Pétur stríðnislega.
„Kannske er hann bara bryti, en
ekki vantar það, að hann er
myndarlegur. Eg gæti trúað, að
Ralph vini vorum þætti hann
skyggja á sig !“
Það kom á Klöru og hún eld-
roðnaði. Hún reyndi að láta á
engu bera og sagði: ,,Er brytinn
hjá Horton svona guðdóimleg-
ur ?“
,,Það skaltu sanna til,“ sagði
Pétur brosandi. ,,Það liggur við
að ég sé hræddur við að láta þig
sjá hann, Klara. Ég myndi varla
áræða það, ef hann væri ekki
þegar genginn í það heilaga."
,,Er hann kvæntur?“ Henni
brá svo við þessar upplýsingar,
HEIMILISRITIÐ