Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 37

Heimilisritið - 01.01.1956, Blaðsíða 37
vorhimininn yfir þeim. Nú var öll stríðnin horfin úr augum hennar og hann sá ekki annað en vin- semd og áhuga. Hún var hrífandi kvenleg og það var ómögulegt annað en að verða hrifinn af henni. „Jú," sagði hann, „við skulum bara segja þú." Um leið rétti hún honum hönd- ina og greip í hendi hans. Hon- hitnaði um hjartarætur og fann að hjarta hans sló hraðar. „Jæja, heilsaðu þá vel nýju kaupakonunni í Gullhaga. Ég heiti Jenny," sagði hún og hló <glaðlega. „Já, ég heiti Jenny Hansen, hvort sem þú trúir því eða ekki." Hann brosti og var enn vand- ræðalegur. „Ég heiti Hinrik, Hin- rik Munk." HÁDEGISVERÐINUM var lok- ið og þeir höfðu farið inn í sitt herbergi. Páll lá í rúminu með hendurnar undir höfðinu og horfði upp í loftið. Hinrik sat við borðið og blaðaði eirðarlaus í vikublaði. „Hún er hreint ekki svo slæm, þessi nýja kaupakona," sagði Páll og andaði djúpt. „Kannske ætti ég að sleppa Guðrúnu á Sandbakka og gera mínar hosur grænar fyrir þessari." Hinrik þaut á fætur. „Hvað áttu við? Áttu við þessa stúlku, JANÚAR, 1956 sem var að koma, kaupakon- una?" Páll brosti. „Já, hún er mjög aðlaðandi. Finnst þér það ekki? Gætirðu ekki hugsað þér að kreista hana svolítið?" Hinrik var með hugann í upp- námi. Hann andaði djúpt að sér og stóð upp. „Þú ættir að skammast þín fyrir að tala svona," hvæsti hann. „Og þú skalt ekki voga þér að snerta hana. Ég veit það vel, að þú ert búinn að daðra við margar stúlk- ur, en þú skalt ekki fá að snerta hana ..." „Guð minn góður!” Pátt lyfti sér upp á olnbogann og starði á Hinrik. „Hvað er eiginlega að þér, maður? Maður skyldi halda að fjandinn væri hlaupinn í þig. Þú ætlar þó ekki að segja mér, að þú sért orðinn skotinn í henni strax?" „Láttu hana í friði!" Augu Hin- riks skutu gneistum, en æsingur hans var í rénum og hann var mildari í rómnum, þegar hann sagði: „Þú hefur Guðrúnu, Páll. Þið eruð trúlofið, það heíurðu sagt mér, og þá er það ekki rétt af þér .. ." „Þú ert sá mesti bjálfi, sem ég hef nokkru sinni kynnzt. Að vísu er Guðrún unnustan mín, en þar með er ekki sagt, að ég hafi ekki leyfi til þess að dufla svolítið við 35
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.