Læknablaðið - 15.02.1996, Qupperneq 68

172
LÆKNABLAÐIÐ 1996; 82
Formaður til fyrirmyndar?
Eins og kunnugt er hafa
heimilislæknar kvartað yfir því
að skil sérgreinalækna á lækna-
bréfum sjúklinga, sem leita til
þeirra án tilvísunar heimilis-
læknis, séu mjög léleg. Nýleg
könnun á tveimur heilsugæslu-
stöðvum sýnir að skilin eru 7-
10%. Þessi staðreynd var eitt af
aðalatriðum í svonefndri tilvís-
anadeilu á síðasta ári. Sérfræði-
læknar gerðu þá lítið úr þessu
vandamáli og formaður LI,
Sverrir Bergmann, sagði meðal
annars um þetta mál að sam-
skipti heimilislækna og sér-
greinalækna væru bæði „mikil
og góð“ og vísaði þar með á bug
þessu umkvörtunarefni heimil-
islækna.
Bréf Sverris Bergmann
Tilefni þess að ég skrifa nú
grein í Læknablaðið er bréf,
sem mér barst fyrir nokkrum
dögum frá sérgreinalækninum
Sverri Bergmann, formanni LI,
sem reyndar var svo kuldalegt
að það lá við ég þyrfti að brjóta
af því grýlukertin til að geta les-
ið það. Bréf þetta var svar hans
til undirritaðs varðandi þá
beiðni mína að fá upplýsingar
um sjúkling, sem hann hefur
haft með að gera í nokkur ár, en
ég er heimilislæknir sjúklingsins
og hef verið það lengi. Bréfið
sem ég sendi Sverri Bergmann
var á stöðluðu eyðublaði, en
mynd af eyðublaðinu birtist
með þessari grein til kynningar
(sjá mynd). Þetta staðlaða
eyðublað tókum við upp á
Heilsugæslustöðinni í Fossvogi
fyrir nokkrum árum til að
freista þess að auka skil sér-
greinalækna á læknabréfum,
þegar sjúklingar sögðu okkur að
þeir hefðu farið án tilvísunar
heimilislæknis til sérfræðings.
Svar sérgreinalæknisins Sverris
Bergmann, formanns LÍ, er af-
ar merkilegt og kemst undirrit-
aður ekki hjá því að deila upp-
hafi bréfsins með öðrum kolleg-
um.
Upphaf bréfsins hljóðar svo:
„Vísað er til bréfs dagsett 22.
des. 1995 þar sem beðið er um
iæknabréf vegna (nafn sjúk-
lings) á þeirri forsendu að lækn-
irinn sé heimiiislæknir viðkom-
andi. Ekki væri óeðlilegt þótt
fram kæmi á fjölrituðu blaði, að
sá sem beðið er um upplýsingar
um, hafi veitt leyfi fyrir slíku“.
Síðar í bréfinu staðfestir
Sverrir Bergmann að hann hafi
þekkt sjúklinginn til margra ára
og lýsir síðan þeim samskiptum
nánar og verður það ekki tíund-
að hér. Sérgreinalæknirinn
Sverrir Bergmann, formaður LÍ
- stéttarfélags allra lækna -, er í
bréfi þessu, sem hann skrifar
undirrituðum og vitnað er í hér
að ofan, greinilega með nýja
túlkun á reglum um samskipti
heimilislækna og sérgreina-
lækna og verður ekki komist hjá
því að skoða þessi mál nánar.
Varðandi það atriði hér að of-
an sem vitnað er í innan gæsa-
lappa um að sérstakt leyfi sjúk-
lings þurfi varðandi læknabréf
sérfræðinga til heimilislæknis þá
kannast undirritaður ekki við
slík ákvæði. Auk þess virðist
vera svo að nú þurfi heimilis-
læknar að sanna að þeir séu ör-
ugglega heimilislæknar sjúk-
lings til þess að geta fengið upp-
lýsingar frá sérgreinalæknum.
Formanni LÍ skal hins vegar
bent á nokkur atriði í þessu
sambandi.
Reglur um samskipti
milli heimilislækna og
sérgreinalækna
Formanni LI á að vera full-
kunnugt um að um samskipti
heimilislækna og sérgreina-
lækna gilda ákveðnar reglur,
sem LÍ er aðili að.
1. Siðareglur lækna, gr. III2 um
samskipti lækna, þar sem skýrt
er kveðið á um læknabréf.
Þar segir: „Sérmenntaður
læknir skal að lokinni rannsókn
eða meðferð Iáta heimilislækni
og tilvísandi lækni í té skýrslu
um rannsóknir sínar og/eða
meðferð.“
2.1 gildandi samningi sérgreina-
lækna við TR stendur í 2. gr.:
„Þegar sérfræðingur hefur lok-
ið rannsókn sinni eða aðgerð á
sjúklingi skal hann senda heim-
ilislækni hans eða heilsugæslu-
stöð skýrslu um niðurstöður
rannsókna, aðgerðir eða annað,
sem skiptir máli, þ.á.m. leið-
beiningar um framhaldsstund-
un eða eftirlit.“
3. Þá stendur einnig í reglugerð
um hlutdeild sjúkratryggðra í
kostnaði vegna heilbrigðisþjón-
ustu, 1. gr.: „Komi sjúklingur til
sérfræðings án milligöngu