Læknablaðið - 15.01.1998, Blaðsíða 10

10
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
74,9% og konur 76,9% en fór stigminnkandi
milli áfanga og var slökust í fimmta áfanga,
karlar 63,9% og konur 66,9%. Samtals mættu
9139 karlar og 9773 konur í rannsóknina.
Hver þátttakandi kom tvisvar til rannsókn-
ar. í fyrra skiptið voru tekin 12 leiðslu hjarta-
rafrit, röntgenmynd af hjarta og lungum og
gerðar voru blóð- og þvagrannsóknir. Við
seinni komu fór hver þátttakandi í viðtal til
læknis sem mat þá niðurstöður fyrri rannsókna
og skoðunar.
í þessari athugun voru tínd til öll hjartarafrit
skráð með þriðju gráðu leiðslurof samkvæmt
Minnesota lykli og þau tvílesin af tveimur höf-
unda (EMK og NS). í athuguninni var einnig
eitt hjartarafrit sem upphaflega var flokkað
sem annarrar gráðu leiðslurof en reyndist við
endurkoðun vera þriðju gráðu leiðslurof. Sam-
kvæmt Minnesota lykli er þriðju gráðu leiðslu-
rof skilgreint sem: algert gátta-slegla leiðslurof
(tímabundið eða viðvarandi) í hvaða leiðslu
sem er.
Sjúkraskrár þessara einstaklinga voru síðan
kannaðar og eftirfarandi breytur athugaðar:
1. Reykingar: viðkomandi reykir við komu í
skoðun.
2. Einkenni takttruflana: viðkomandi hefur
sögu um svima, aðsvif, yfirlið eða hjartslátt-
artilfinningu.
3. Æðakölkunarsjúkdómur: viðkomandi hef-
ur kransæðastíflu, hjartaöng eða heltis-
verki.
4. Lyfjanotkun við komu í skoðun, þá sérstak-
lega notkun beta-blokka, dígitalis eða kals-
íum-blokka.
5. Háþrýstingur: slagþrýstingur mælist >160
mmHg og/eða lagþrýstingur >95 mmHg
eða viðkomandi er á lyfjameðferð vegna
háþrýstings.
6. Púlshraði.
7. Hjartastækkun á röntgenmynd: >550 ml/m2
hjá körlum og >500 ml/m2 hjá konum.
8. Aðrar breytingar á hjartariti.
9. Gangráður: hvort gangráðstaktur var á
hjartariti.
Fyrra heilsufar og afdrif þessara einstaklinga
voru síðan athuguð með símtölum við sjúkling-
ana og þá var sérstaklega spurt um einkenni og
sögu frá hjarta- og æðakerfi, síðari sjúkrahús-
legur og almennt heilsufar. Kannaðar voru
sjúkraskýrslur frá fyrri og síðari legum á
sjúkrahúsum og upplýsingar fengnar frá heim-
ilislæknum sjúklinganna. Fundin voru hjarta-
rafrit tekin fyrir og eftir skoðunina í Hjarta-
vernd ef þau voru til og athuguð með tilliti til
þriðju gráðu leiðslurofs eða annarra breytinga.
Athugað var hvort og hvenær viðkomandi fékk
gangráð og aðdragandi þess.
Niðurstöður
Við fyrstu yfirferð fundust alls 12 hjartarafrit
með greininguna þriðju gráðu leiðslurof. Við
endurskoðun reyndust tvö þeirra ekki rétt
greind og voru þá greind sem annarrar gráðu
leiðslurof. Við endurskoðun á hjartaritum með
annarrar gráðu leiðslurofi reyndist eitt þeirra
vera með þriðju gráðu leiðslurofi. Rannsókn-
arhópurinn var því 11 einstaklingar sem við að
minnsta kosti eina skoðun reyndust hafa þriðju
gráðu leiðslurof. Alls komu þessir einstakling-
ar í 15 heimsóknir. Eins og síðar kemur fram
var leiðslurofið ekki til staðar hjá ýmsum þess-
ara einstaklinga við síðari heimsóknir.
Algengið var reiknað sem hlutfallstala til-
fella (15) í öllum mætingum (34736) eða 0,04%
(95% vikmörk 0,02; 0,07). í hópnum voru sjö
karlar og fjórar konur á aldrinum 45-64 ára,
meðalaldur 55,2 ár (miðgildi 55 ár).
Við heimsóknina þegar þriðju gráðu leiðslu-
rofið var greint lýstu fimm einstaklingar ein-
kennum takttruflana, allir hjartsláttarköstum
og einn jafnframt svima (tafla I). Allir höfðu
þeir jafnframt sögu um hjartaöng. Tveir þeirra
höfðu áfram einkenni og fengu gangráð þrem-
ur og sjö árum síðar, þrír fengu síðar gáttatif en
þurftu ekki gangráð. Hjá þessum einstakling-
um var ekkert fyrra hjartarafrit að finna hjá
þremur, einn hafði sögu um fyrstu gráðu
leiðslurof og einn gáttatif.
Sex einstaklingar neituðu einkennum í
heimsókninni þegar greiningin var gerð. Tveir
þeirra voru með þekkt leiðslurof og með
gangráð en neituðu einkennum við skoðun.
Tveir héldust einkennalausir (ófullkomnar
upplýsingar um annan þeirra) og voru ári síðar
með fyrstu gráðu leiðslurof. Einungis tveir sem
við greiningu voru einkennalausir fengu síðar
einkenni, annar svimaköst vegna hægs púls og
annarrar gráðu leiðslurofs en hinn endurtekin
yfirlið vegna gáttatifs með hægri svörun slegla.
Þessir einstaklingar fengu síðar gangráð.
Einungis tveir höfðu gangráð við skoðun.
Annar þeirra hafði sögu um Adam Stokes yfir-
lið frá 47 ára aldri, var í upphafi með mismun-
andi leiðslurof en greindist nreð algert leiðslu-
rof níu árum fyrir skoðun og fékk gangráð átta