Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1929, Qupperneq 48

46
að. En getið þér sagt mér eitt-
hvað um þennan Cavalier, sem að
gagni má koma?“
„Eg veit nú ýmislegt. Eg hef
einmitt beitt allri kænsku til þess
að komast inn á hann. Hann held-
ur víst áreiðanlega, að eg sé einn
af hans mönnum. En eg er nú
kominn til þess að koma honum
á yðar vald, Monseigneur.“
„Hver er ástæðan og hvað vilj-
ið þér fá fyrir það?“ spurði de
Villars. Hann hafði oft áður feng-
ið svona tilboð, svo að honum kom
þetta ekki á óvart.
„Ástæðan er augljós. Þetta er
skaðræðismaður. Hann er að eyði-
leggja landið. En ef hann er úr
sögunni, þá verður ekkert úr hin-
um. Það er ekki til neins að reyna
samninga við hann, því að hans
hátign getur aldrei gengið að því,
sem hann krefst. Hann er svo
ósvífinn að heimta, að allir mót-
mælendur, sem nú eru á galeiðum
og í fangelsum, verði látnir laus-
ir, og að íbúar Cevennafjallanna
fái trúarbragðafrelsi!“ La Fleu-
rette hló kuldalegan og stuttan
fyrirlitningarhlátur.
De Villars brosti góðlátlega við
þessum hamagangi hins. — Svo
spurði hann: „Er þessi Cavalier
prúðmenni ?"
La Fleurette hrökk við. Honum
[Stafnir
varð orðfall snöggvast, svo óvænt
kom þessi spurning. „Ha, prúð-
menni? Hann er bóndadurgur!"
„En er hann þá ekki prúður og
göfugur bóndi?“ hélt marskálkur-
inn áfram. „Jæja, hvernig ætlið
þér að koma honum í greipar
mér?“
„Það er kona, sem á að vera
agnið,“ svaraði La Fleurette lágt
og pukurslega. „Hann kemur ann-
að kvöld til Castelnau hallarinnar,
sem cr hérna rétt fyrir utan bæ-
inn. I>ér hafið líklega séð hana,
Monseigneur. Konan er okkur trú*
Hún er rómversk kaþólsk og lög-
hlýðin kona. Hann hefir gengið á
eftir henni árum saman, og nú
loks hefir hún fengist til þess, að
gefa honum undir fótinn í þeirri
von, að þaö verði honum að falli..
Cavalier höfuðsmaður verður einn
síns liðs. Allir þjónar í höllinni
eru okkar menn. Ef þjer kæmuð
þangað með fáa menn, svo lítið
bæri á, þá er það leikur einn að
handsama hann.“
Monseigneur de Villars brosti
og sló rykkorn af frakkakragan-.
um. Svo svaraði hann rólega:
„Gott og vel! Eg skal koma.“
„En eg vildi ráða yður til þess
að koma sjálfur," sagði La Fleu-
rette, „og hafa ekki of marga
menn með yður; því að hann er-
Cavalier höfuðsmaður.