Sagnir - 01.04.1990, Side 82

Guðjón Friðriksson
Vefnaðarvörudeild Edinborgarverslunar (að öllum líkindum) um 1910. Innanbúðar eru þær Sara Þorsteinsdóttir, sem síðar varð eigandi Sokkabúðarinnar, og
Hrefna Ólafsdóttir.
ur þeim á framfæri. Kvennfólk
þarf þó opt að fá fljóta af-
greiðslu, þó það sé fátækt, það
getur verið móðir, sem þarf ein-
hvers með handa sjúku barni,
sem hún hefur orðið að skilja
eptir eitt heima ...4
Dömudeildir koma til sögu
Um og eftir 1880 fór aðeins að bera
á nýjum brag í verslunarháttum í
Reykjavík og aukinni samkeppni.
Kaupmenn sáu sér hag í því að
reyna að laða kvenfólk að verslun-
um með því að hafa vefnaðarvöru í
sérstökum deildum þar sem þær
gátu verið í friði fyrir óknyttastrák-
um og fylliröftum. Mun Smiths-
verslun í Hafnarstræti 18 hafa riðið
þar á vaðið er hún opnaði sérstaka
álnavöru- og dömudeild um 1880.
Norskur kaupmaður, að nafni
Matthías Johannessen, gekk enn
lengra, líklega nokkrum árum síð-
ar. Hann opnaði sérstaka dömubúð
og réð til hennar tvær stúlkur til að
afgreiða og segir Guðrún Borgfjörð
að þær hafi verið fyrstu stúlkurnar í
Reykjavík til þess að standa í búð.
Þær voru frænkur og hétu Gabriella
Benediktsdóttir (f. 1861, síðar Man-
berg) og Sigríður Möller (f. 1865,
síðar Blöndal).5
Fyrsta kaupkonan
Árið 1887, að því er yfirleitt er talið,
gerðust þau tíðindi í Reykjavík að
rúmlega fimmtug ekkja, frú Aug-
usta Svendsen (1835-1924), keypti
sér borgarabréf og hóf eigin verslun
í Reykjavík. Hún hafði verið gift
kaupmanni á Austfjörðum en
missti hann eftir skamma sambúð
og stóð þá uppi með tvær hendur
tómar og þrjú lítil börn. Hún fluttist
fyrst til Kaupmannahafnar en síðan
til Reykjavíkur 1886 og kom undir
sig fótunum „með dæmafáu þreki,
iðjusemi og hyggindum", eins og
sagði í minningargrein um hana.6
Verslun hennar var glitsauma- og
Kvenfatadeild Thomsensmagasíns í Hafnarstræti 20 drið 1907.
80 SAGNIR