Sagnir - 01.04.1990, Blaðsíða 15

Dáin úr vesöld
vandamál vissulega til staðar í mun
ríkara mæli en menn höfðu til
skamms tíma gert sér grein fyrir. Er
því nokkur ástæða til að ætla að
sifjaspell gagnvart börnum hafi
ekki viðgengist fyrr á tímum? Sifja-
spellsmál komu vissulega upp, en
þá aðallega í tengslum við fólk sem
komið var af barnsaldri. Annað
merkilegt athugunarefni er sú stað-
reynd, að börnin skyldu öll vera
stúlkur. Nú á dögum eru drengir
ekki síður en stúlkur fórnarlömb
kynferðisafbrotamanna. Þar af leið-
andi verður að teljast líklegt, að
kynferðisbrot hafi í einhverjum
mæli beinst gegn drengjum þótt
mál af því tagi hafi ekki komið fyrir
Landsyfirrétt.
Dómar og refsingar
í þeim sex málum sem komu fyrir
Landsyfirrétt vegna kynferðisbrota
gagnvart börnum, voru sakborn-
ingarnir fundnir sekir.58 Hins vegar
var misjafnt hvort þeir voru dæmd-
ir fyrir þau brot sem þeir voru upp-
haflega ákærðir fyrir eða önnur og
minniháttar brot. Eins og í málum
varðandi líkamlegt ofbeldi, var oft
reynt að draga úr alvöru brotsins og
þar af leiðandi urðu refsingarnar
stundum vægari en ella. Sem dæmi
má hér nefna nauðgunarmál sem
kom fyrir Landsyfirrétt árið 1911.59
Málsatvik voru þau, að sakborning-
ur (sem starfaði sem barnakennari)
hafði verið gestur hjá konu nokk-
urri er bjó ein með tveimur börnum
sínum og 14 ára systurdóttur. Sá
ákærði notaði tækifærið þegar hann
var einn í húsinu með systurdóttur-
inni, og hafði samræði við hana
nauðuga:
[Hann] lagðist ofan á hana, setti
vangann á munn hennar, ýtti
buxunum, sem stúlkan var í,
niður um hana, svo þær rifnuðu,
SAGNIR 13