Sagnir - 01.04.1990, Qupperneq 90

Eggert Þór Bernharðsson
Mörg
merkisafmæli «<>««
framundan!
S^Q

Umsögn um 10. árgang Sagna.
S
Sögnum er að finna „nýjar og
vandaðar rannsóknir á spenn-
andi viðfangsefnum í íslands-
sögu." Engin furða, því „sagnfræð-
inemar hafa fjölbreytt áhugasvið og
eru frumlegir í verkefnavali." Starf
þeirra „við Háskóla íslands ber
vitni um þá grósku sem nú er í
sagnfræði hér á landi." í ritinu „gef-
ur að líta árangur af vinnu þeirra..."
Vonandi finna þar „allir þeir sem
gaman hafa af íslandssögu eitthvað
við sitt hæfi." Tilvitnuð orð eru
þrykkt á baksíðu tíunda árgangs
Sagna árið 1989 og með þeim setti
ritstjórnin punktinn aftan við af-
mælisárganginn. Tíu ár eru vissu-
lega ekki langur tími á mælikvarða
sögunnar en í lífi tímarits sem bygg-
ir að meira og minna leyti á sjálf-
boðavinnu og áhuga þeirra sem að
því standa eru þau óratími. Vita-
skuld tekur ritstjórnin nokkuð stórt
upp í sig en á hátíðastundum leyfist
mönnum að láta gamminn geysa,
meira að segja stæra sig dálítið. Og
sagnfræðinemar hafa svo sem alveg
efni á því. Hvern hefði órað fyrir
því er fyrsti árgangur Sagna leit
dagsins ljós að blaðið yrði með
glæsilegustu tímaritum sem há-
skólanemar gefa út nú um stundir?
En standa sagnfræðinemar undir
þeim fyrirheitum sem ritstjórnin
gefur á baksíðunni?
AUar aldir Islandssögunnar
Efni Sagna undangengin ár hefur
sveiflast dálítið í tíma og rúmi.
Ákveðin tímabil hafa þó einkum
verið í sviðsljósinu, myndað grunn-
inn hverju sinni. Pannig áttu mið-
aldir upp á pallborðið árið 1986 og
sagt að efni ritsins væri eins konar
svar við vaxandi áhuga á sögu fyrri
alda. Til þess tíma höfðu 19. og 20.
öldin hins vegar verið áberandi.
Miðaldaáhuginn virtist þó
skammvinnur. Árið 1987 áttu 17. og
18. öldin hug „Sagnaritara". Peir
beindu sjónum sínum einkum að
hag- og félagssögu þessara alda og
leituðust við að varpa nýju ljósi á
tímabilið, sem hefur iðulega fengið
þau eftirmæli að vera svartasta
skeið íslandssögunnar. Vitaskuld
vildu sagnfræðinemar ráðast að
slíkum viðhorfum! Og áfram héldu
þeir á svipaðri braut í níunda ár-
gangnum. Pá var tekist á við 19.
öldina, ekki þó sjálfstæðishetjurn-
ar. Nei, atvinnusaga landsmanna
var þeim hugstæð enda töldu þeir
þá öld hið merkasta breytingaskeið
á því sviði. í þessum árgangi var
jafnframt fetað í fótspor þeirra sem
stóðu að fyrsta árgangnum og efnt
til hringborðsumræðna með valin-
kunnum sómamönnum um sagn-
fræðina, nú um sagnfræði og fjöl-
miðla, þá um stöðu íslenskrar sagn-
fræði almennt. Auk þess voru
nokkrir starfandi sagnfræðingar
fengnir til að greina frá reynslu
sinni á vinnumarkaði. í afmælisár-
gangnum var áfram unnið með
fjölmiðlana og hugað að því hvort
og hvernig heimildir framtíðarinnar
eru varðveittar á Ríkisútvarpinu.
Víða um heim er mjög rætt um
heimildagildi þess efnis sem ljós-
vakamiðlarnir hafa fram að færa og
hvernig það getur nýst sagnfræð-
ingum framtíðarinnar. Hér á landi
hafa sagnfræðingar verið andvara-
lausir í þessum efnum og því gleði-
efni að nemendur skuli gefa ljós-
vakanum gaum. Vonandi halda
þeir áfram á þessari braut því miklir
88 SAGNIR