Sveitarstjórnarmál - 01.03.1996, Síða 48

ALMENNINGSBÓKASÖFN
Samstarf almenningsbókasafna og
samstarf sveitarstjórna um málefni
almenningsbókasafna
Marta Hildur Richter forstöðumaður, Héraðsbókasafhi Kjósarsýslu,
og Pálína Magnúsdóttir bœjarbókavörður, Bókasafni Seltjamarness
Lestrarfélögin voru forver-
ar almenningsbókasafna í
dag.
Þau voru stofnuð af stór-
hug þess fólks sem þyrsti í
bækur til fróðleiks og
skemmtunar. Saga þeirra er
merkileg og hluti af sögu
þjóðarinnar, en verður ekki
rakin hér.
En tímarnir eru breyttir.
Samgöngur og tækni hafa
gjörbreyst og auk þess þarfir og kröfur nútímasamfélags
til almenningsbókasafna. Því er tímabært að endurskoða
og stokka upp núverandi heildarskipulag sem er verra en
ekkert. Lögin um almenningsbókasöfn frá 1976 og
reglugerðin frá 1978 eru
löngu orðin úrelt og standa í
raun í vegi fyrir eðlilegri
framþróun.
Þrjár tilraunir hafa verið
gerðar til að endurskoða lög-
in. Á árinu 1991 náðist loks
samstaða um drög að lögum.
Stuttu síðar urðu stjórnar-
skipti og málið dagaði uppi.
Nú er að sjá hvað gerist hjá
enn nýjurn menntamálaráð-
herra.
I landinu eru 170 sveitar-
félög og álíka mörg almenn-
ingsbókasöfn. Flest eru þau
lítil, sum vart nema nafnið
eitt og önnur teljast fremur
safn bóka með einhverja út-
lánastarfsemi en bókasöfn
eins og við viljum skilgreina
bókasöfn nú.
í 9. grein reglugerðarinnar
frá 1978 er hlutverk miðsafna
skilgreint í sex liðum. Meiri
hluti þessara miðsafna, sem
eru 44 talsins skv. þessari
skilgreiningu, stendur ekki
undir því hlutverki sem þeim
er ætlað.
Ástæðurnar eru augljósar:
Of lítið eða óhentugt hús-
næði, stuttur afgreiðslutími,
peningaskortur, engin tækni-
væðing eða aðgangur að gagnagrunnum, lítill eða enginn
tækjakostur, jafnvel engin spjaldskrá, lítill safnkostur,
skortur á faglærðu starfsfólki og síðast en ekki síst oft
skilningsleysi og áhugaleysi ráðamanna á málinu.
Ungir bókasafnsnotendur hlýða á „Kattadúettinn" i Bókasafni Mosfellsbæjar.