Hermes - 01.12.1988, Side 38

36
það eindregið, af ýmsum ástæðum, að fá
þessa starfsemi þarna upp eftir.
Varst það ekki þú, sem beinlínis bentir á
Bifröst og komst á tengslunum við þann
stað?
Ekki vil ég segja það. En ég studdi
það. Og ég studdi það alla tíð ákveðið að
séra Guðmundur Sveinsson, sem þá var
prestur á Hvanneyri, tæki við skólanum.
Það studdi ég drengilega. Þeir þekktu
hann ekki, aðrir sambandsstjórnar-
menn.
Nú skal ég segja þér hvernig ég hef heyrt
þessa sögu, og þú leiðréttir mig, ef þörf er
á: Samvinnuskólinn var kominn á hrak-
hóla með húsnæði í Reykjavík og lá fyrir
aö byggja þyrfti yflr hann. Þá kom fram
sú hugmynd að flytja skólann frá Reykja-
vík. Þú vissir um veitingahúsnæði uppi í
Borgarfirði, sem eigendurnir voru að
trénast upp á, og hvattir til þess að Sam-
bandið keypti þann húsakost sem þar var
kominn og byggði við heimavistarhús.
Þannig má segja að þú sért guðfaðir skól-
ans í Bifröst.
Þetta er líklega nokkuð rétt, nema ég
hygg að Bjarni Asgeirsson hafi ekki átt
minni þátt í þessu en ég. Hann var þing-
maður Mýramanna og þekkti til þeirra
framkvæmda sem komnar voru að Bif-
röst og vissi líka að félagsskapurinn sem
að þeim stóð var að gliðna. Hann hafði
líka tengsl inn í Sambandsstjórnina. En
hvernig sem þetta nú var, reyndist auð-
velt að fá Sambandsstjórnina til þess að
fallast á þetta. En þetta var fyrst og
fremst tilraun. Eg held að enginn þeirra
sem um þetta mál fjölluðu í Sambands-
stjórninni hafi gengið að því gruflandi að
þetta væri fyrst og fremst heiðarleg til-
raun, sem síðan bæri að endurskoða og
meta þegar sæist hvernig gengi.
Eg lield að sú tilraun hafi tekist mjög
vel. Þar hefur margur fengið góða undir-
stöðu undir framtíðarstarf, og skólinn
Þórður Pálmason, fyrrv. kaupfélagsstjóri.
Hallsteinn Karlsson. Útskr. 1921.
Verslunarmaður á Húsavík og síðar í
Reykjavík. Ljóð hans birtust víða og
hann fékkst einnig við þýðingar.
Æskuóður, þýðing, birtist i Rétti 1. tbl.
1931. Myndeftir Ingiberg Magnússon.
Hallsteinn Karlsson þýddi
Æskuóður
Sjá roða’ af dýrðardegi,
lát dynja frelsissöng!
Brátt vinnur œskan virkin,
en víkur fjandaþröng.
Gakk örugg fram og horfðu Itátt,
í liópinn fleiri koma brátt.
Við erum ungir liðsmenn
úr verkamannastétt.
Við þekkjum súran sveita
og sára kvöl og nauð
frá döprum œskuárum.
og ennþá skortir brauð.
Við Itöfum verið þrœlkað þý,
og þrœldóminn skal herða á ný.
Við erum o. s. frv.
Við skópum allan auðinn,
sem okkur reyrði' íbönd,
en starfið okkttr stœlti,
og styrk er okkar hönd.
Þeirfá vorn þrótt að finna brátt,
erforðum léktt okkur grátt.
Við erum o. s. frv.
hefur alla tíð notið virðingar. Þar tel ég
miklu skipta, hve skólinn var heppinn
með fyrsta skólastjórann eftir að skólinn
flutti að Bifröst, séra Guðmund. Hann
er náttúrlega afburðamaður, þó hann
hafi sína galla eins og við allir. Engu að
síður er hann afburða fræðimaður,
skólamaður og drengur góður, og þau
hjón bæði, hann og Guðlaug.
Nú er Samvinnuskólinn enn að taka
breytingum. Hvernig líst þér á það?
Ég þekki það varla nógu vel. Þó finnst
mér þetta hálfvegis eins og enn vera í
lausu lofti, svo sem hvorki fugl né fiskur.
En þetta á náttúrlega eftir að mótast
betur. Og maður á aldrei að segja aldrei.
Það má vel vera að þetta eigi eftir að
þróast þannig að það verði í raun og veru
háskólastig, en það er það ekki núna, og
varla von.
Við megum minnast þess, að þegar
skólinn flutti úr Reykjavík upp að
Bifröst, gerðum við sem að honum stóð-
um okkur ljóst að hann myndi eiga við
ýmiss konar vanda að stríða. Menn
höfðu áhyggjur af því hver aðsóknin
yrði, og að erfitt myndi að manna hann
með hæfum kennurum. Reynslan varð
önnur. Sú mikla aðsókn sem verið hefur
sýnir að það var þörf fyrir svona stofnun.
Og hver veit nema það verði eins núna.
Svo við skulum ekki vera með neinar
hrakspár.11
—
Við treystum brœðraböndin
og berjumst djörfog keik,
og víkjum ekki, vinir,
þótt vöðum eld og reyk,
unsfellur allur fjandaher
ogfullum sigri hrósum vér.
Fram, allir ungir liðsmenn
tir verkamannastétt.