Hermes - 01.12.1988, Síða 132

130

Kári Jónasson
Þýðing
Samvinnuskólans
fyrir þau
Það er ýmiss gangur á því hvort nemendur sérskóla fara að námi loknu
út í sitt „fag“ eða lenda á allt annarri hillu í lífinu. Þegar litið er yfir
hóp samvinnuskólanema frá byrjun má sjá, að fólk sem þar stundaði
nám er að finna í flestum störfum sem þjóðfélagið hefur að bjóða. Oft
er í fljótu bragði ekki hægt að sjá samhengi á milli þess sem kennt var
í samvinnuskólanum og þeirrar vinnu sem fólkið er í. Og þó. Mjög
áberandi er hve margir samvinnuskólamenn hafa sinnt félagsstörfum
af ýmsu tagi.
Okkur langaði til þess að heyra í
nokkrum samvinnuskólamönn-
um í ýmsum hlutverkum og
lögðum tvær spurningar fyrir þá.
Spurningarnar voru:
Hvers vegna valdir þú Samvinnuskól-
ann:
Hvernig hefur námið gagnast þér?
Og þetta eru svörin:
Lilja Ólafsdóttir,
framkvæmdastjóri hjá Skýrsluvélum rík-
isins.
Haustið 1959 settist ég í Samvinnu-
skólann að Bifröst. Ég hafði hug á versl-
unarnámi og vegna þess að Samvinnu-
skólinn var heimavistarskóli hentaði
hann mér vel.
Námið að Bifröst hefur reynst mér
gott veganesti í lífinu.
Það var hagnýt starfsmenntun sem
hefur veitt mér aðgang að áhugaverðum
og virtum störfum. Áhersla var líka lögð
á góða, almenna menntun. Menningar-
saga, sem þá var á mörkum áhugasviðs
míns, hefur ekki síður en hin hagnýta
verslunarmenntun reynst haldgóð í dag-
legu lífi. Þjálfun í framsögn, ræðu-
mennsku og fundarsköpum hefur oft
komið sér vel.
En þar var fleira uppbyggjandi en hið
formlega nám. Þátttaka í félagsmálum,
náin sambúð nemenda, kennara og ann-
ars starfsliðs. Lokað samfélag heimavist-
arskólans, undir sterkri forystu skóla-
stjóra og kennara veitti agað uppeldi
ungu, hálfmótuðu fólki.
Þegar ég lít til baka, tuttugu og sjö
árum eftir að ég útskrifaðist frá Bifröst,
finn ég að sú undirstaða sem dvölin í
Samvinnuskólanum veitti mér hefur ver-
ið mér mikilvæg á flestum sviðum.
Magnús L. Sveinsson,
forseti borgarstjórnar Reykjavíkur.
Það sem réði miklu að ég valdi Sam-
vinnuskólann á sínum tíma, var að hann
var vel metinn skóli og þá var hægt að
taka hann á einum vetri, sem kom sér vel
fyrir peningalítinn nemanda.
Samvinnuskólinn var góður skóli.
Miðað við að námið tók aðeins einn vet-
ur sem gerði kröfu um mikla yfirferð á
skömmum tíma, tel ég að það hafi verið
nokkuð hnitmiðað og skapað góða
undirstöðu fyrir gönguna út í veraldar-
vafstrið og skóla lífsins, sem öllu öðru
tekur fram.
Séra Sigurður H. Guðmundsson,
sóknarprestur í Hafnarfirði.
Nám í Samvinnuskólanum var afar
hagkvæmt, bæði með tilliti til námsefnis
og tímalengdar. Raunar sá ég ekki fram
á að ég hefði möguleika til að standa
straum af lengra námi, þó svo ég skipti
síðar um skoðun hvað það áhrærði.
Ég tel að námið í Samvinnuskólanum
hafi gagnast mér mjög vel, bæði beint og
óbeint, og komið að góðum notum við
ótalmargt sem ég hef tekið mér fyrir
hendur.
Jón E. Alfreðsson,
kaupfélagsstjóri á Hólmavík.
Að ég fór í Samvinnuskólann var trú-
lega fyrst og fremst „pabbapólitík". Fað-
Kárí Jónasson útskr. 1960. Hann var blaða-
maður í mörg ár en síðar (réttamaður útvarps
og er nú fréttastjóri Ríkisútvarpsins,
hljóðvarps.
ir minn var mjög heittrúaður samvinnu-
maður og hvatti mig til að fara í Sam-
vinnuskólann. Einnig hafði ég heyrt vel
af honum látið og kannaðist við nokkra
fyrri nemendur þaðan.
Námið gagnaðist mér mjög vel. Sam-
býli í heimavistarskóla, ásamt þeirri
áherslu sem lögð var á félagsstörf í
skólanum gagnast flestum nemendum
mjög vel í mannlegum samskiptum síðar
á lífsleiðinni.
Ekki er þó hægt að neita því að þar
sem ekki var um frekari skólagöngu að
ræða hjá mér, þá hef ég stundum fundið
fyrir því í minni vinnu að málanám og
viðskiptagreinar hefðu þurft að skipa
ívið hærri sess.
Ágústa Þorkelsdóttir,
bóndi, Refstað í Vopnafirði.
Ja, ég veit hreint ekki hversvegna ég
fór í skólann. Ég held að ég sé ekki búin
að gleyma ástæðunni, hún hafi einfald-
lega aldrei verið nein.
Ég var 16 ára krakkakjáni sem æddi
áfram eins og nefið vísaði. Svo heppilega
vildi til að Samvinnuskólinn að Bifröst
varð í vegi mínum. Og seint get ég full-
þakkað fyrir þann vegartálma.
En eftir á að hyggja hefði verið
skemmtilegra fyrir samvinnufrík eins og
mig að svara: „Ég fór í Samvinnuskólann
af því að þar var rekin útungunarstöð
fyrir úrvalsfólk (elítur þjóðfélagsins)."
Seinni spurningunni ætti ég að svara af
ábyrgðarþunga. „í Samvinnuskólanum
hlaut ég víðtæka úrvals verslunarmennt-
un, sem kom mér að miklum notum í til-
raunum mínum að klífa metorðastiga
samvinnuhreyfingarinnar." En því mið-
ur er þetta ekki satt. Vegna æsku og mál-
gleði lenti verslunarmenntunin fyrir ofan
garð og neðan. En menningarsagan og
náin samvera við nemendur og kennara
juku víðsýni og umburðarlyndi og urðu