Helgafell - 01.06.1942, Blaðsíða 90

L'ETTARA HJAL
MÉR, finnst hlýða, áður en ég sný mér að
öðrum viðfangsefnum, að tjá ánægju
mína og þakkir fyrir þær viðtökur, sem
Helgafelli hafa þegar hlotnazt. Það hefur strax
í upphafi eignazt margt ágætra lesenda og á
sama hátt hafa blöðin tekið því með vin-
semd og skilningi. Aðeins eitt hinna stærri
blaða hefur hliðrað sér hjá að
HELGAFELL gera ýtarlega grein fyrir út-
ÞAKKAR gáfu tímaritsins og er vert að
taka það fram, að sú afstaða
hins vinsæla blaðs mun sízt sprottin af nokk-
urri andúð í garð Helgafells, en miklu frek-
ar af því, að blaðið kunni því ekki, fyrir hóg-
værðar sakir, að taka til máls um rit, sem hef-
ur bókmenntir og önnur menningarmál á
stefnuskrá sinni.
Hins vegar var þess alls ekki að vænta,
að tímarit, sem hlaut að taka ákveðna af-
stöðu í viðkvæmum málum, kæmist hjá því
að hljóta nokkur olnbogaskot. Þannig hefur
Helgafell orðið aðnjótandi þeirrar lífsreynslu,
að verða fyrir nokkru aðkasti frá tveim blöð-
um, sitt í hvorum landsfjórðungi, en þau
blöð eru Dagur á Akureyri og Tíminn í
Rykjavík. En bæði hafa þau þó áður farið
vingjarnlegum orðum um tímaritið og rit-
stjórn þess, og þó þau hafi síðar meir séð
sig um hönd og gerzt nokkru ókurteislegri,
en önnur blöð mundu óska sér að verða, þá
er þó vafasamt, hvort þau hafa, með því,
brotið verulega í bág við siðalögmál íslenzkr-
ar dagblaðamennsku.
En þó út í þetta verði ekki frekar farið,
nema ný og viðkunnanlegri tilefni gefist,
verður þó ekki hjá því komizt, að víta jafn
ágætt blað eins og Tímann fyrir þann mála-
flutning, sem hann hefur haft í frammi vegna
nokkurra hreinskilnislegra
ÁSÖKUNUM athugasemda, sem stóðu í
SVARAÐ Léttara hjali síðast, um sér-
staka mynd, sem Ríkarð-
ur Jónsson hafði framið af vítaverðu gáleysi.
En þó ég vilji ekki draga í efa listasmekk
hinna ýmsu dullarfullu höfunda, sem skrifa
nafnlausar og „aðsendar" greinar í Tímann,
þá er það samt sem áður eitt af tvennu, allt
of mikil tilfinningasemi, eða skortur á stjóm-
málalegum manndómi, að geta ekki látið sér
koma til hugar, að annað hafi ráðið um af-
stöðu Léttara hjals til þessarar myndar en ó-
vinátta í garð R. J. fyrir það eitt, að hann
treysti sér ekki til að skrifa naín sitt undir
skjal nokkurt, sem frægt er orðið af svokall-
aðri listamannadeilu. Ég tel fulla ástæðu til
að mótmæla þessu, þvf auk þess sem mér
er ekki ókunnugt um, að R/karður Jónsson
taldi sig hafa persónulega ástæðu til að óska
þess að standa utan við fyrrnefnda deilu,
þá þykist ég ennfremur mega vænta þess,
að R. J. sé gæddur þeim mun meiri virðingu
fyrir köllun sinni, en hinn pólitíski listfræð-
ingur Tímans, að hann taki það síður en svo
illa upp, þó vandað sé um við þann mann,
sem lætur til leiðast að sýna léttúð í um-
gengni við þá list, sem á að vera honum
heilög. Ég vil ennfremur benda hinu greina-
góða blaði, Tímanum, á það, að Helgafell
hefur, í því hefti, sem nú er í prentun, gert
ráðstafanir til að birta nokkrar myndir eftir