Morgunblaðið - 28.03.2013, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MARS 2013
✝ Haukur Steins-son fæddist í
Reykjavík 27. sept-
ember 1933. Hann
lést á heimili sínu
16. mars 2013.
Foreldrar hans
voru Jóhann Torfi
Steinsson frá
Hvammi í Dýra-
firði, vélstjóri í
Reykjavík, f. 6. júní
1887, d. 11. nóv.
1966 og k.h. Esther Judith
Steinsson, f. Lovstedt, frá Borg-
undarhólmi, húsfreyja í Reykja-
vík, f. 23. júní 1898, d. 24. apríl
1972. Hálfsystir Hauks frá fyrra
hjónabandi Jóhanns með Ólafíu
Hólm Ólafsdóttur er Ólafía Jó-
hannsdóttir, f. 1. mars 1915, d.
20. sept. 1998. Alsystkini eru
Örn Steinsson, f. 26. maí 1921, d.
1. mars 2009, Inger Steinsson, f.
8. apríl 1924, d. 25. apríl 1936,
Steinar Steinsson, f. 14. okt.
1926, Aage Steinsson, f. 14. okt.
f. 22. des. 1999, c) Anna Sjöfn Ár-
sælsdóttir, f. 2. des. 2003. 2)
Hanna Lára, f. 27. des. 1964, MA,
MS í félagsráðgjöf frá HÍ, búsett
í Reykjavík. Fyrrverandi maki:
Þorsteinn Kristmannsson, f. 25.
feb. 1963, flugstjóri. Börn
þeirra: a) Haukur Þorsteinsson,
f. 23. jan. 1997, b) Kristmann
Þorsteinsson, f. 27. maí 1999. 3)
Kristján Jóhann, f. 2. mars 1973,
flugþjónn.
Haukur lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík ár-
ið 1953 og prófi í tannlækn-
ingum (Cand.odont.) frá Georg-
August-Universität í Göttingen,
Þýskalandi, sumarið 1959. Hann
starfaði fyrst sem aðstoðart-
annlæknir í Kaupmannahöfn frá
júlí 1959 til des. 1960 og hjá
Gunnari Þormar í Reykjavík frá
des. 1960 til des. 1962. Hann rak
eigin tannlæknastofu í Reykja-
vík frá des. 1962, sinnti jafn-
framt tannlæknaþjónustu við
heilsugæslustöðina í Búðardal
1979-89 og var einnig skólatann-
læknir í Hagaskóla 1987-94.
Útför Hauks hefur farið fram
í kyrrþey.
1926, Helgi Steins-
son, f. 27. des. 1928,
d. 4. ágúst 2000,
Harry, f. 27. sept.
1933, d. 17. jan.
2003.
Haukur kvæntist
26. apríl 1958 Önnu
Kristjánsdóttur, f.
22. maí 1934, hús-
freyju í Reykjavík,
stúdent frá MR
1954. For.: Kristján
Guðlaugsson, hæstarétt-
arlögmaður í Reykjavík, f. 9.
sept. 1906, d. 12. nóv. 1982 og
k.h. Bergþóra Brynjúlfsdóttir,
húsfreyja, f. 11. apríl 1908, d. 8.
mars 1987. Börn þeirra eru: 1)
Katla, f. 7. nóv. 1960, BS í við-
skiptafræði frá HÍ, búsett á Eg-
ilsstöðum. Maki: Ársæll Þor-
steinsson, f. 15. des. 1960,
vélaverkfræðingur, starfar hjá
Mannviti. Börn þeirra: a) Sunna
Björk Ársælsdóttir, f., d. 5. júní
1997, b) Andri Snær Ársælsson,
Mig langar til að skrifa nokkur
orð um ástkæran föður minn.
Hann var einstakur maður. Það
sem var einkennandi við hann var
einkum ótrúleg hógværð og hann
fann til með þeim sem minna
mega sín. Hann starfaði við tann-
lækningar fram á síðasta dag og
ekki var gróðahyggju fyrir að fara
hjá honum.
Sjálf fór ég að vinna hjá honum
sem „klínikdama“ þegar ég var 11
ára gömul og gerði það í mörg ár
með námi. Í nokkur ár sinnti hann
Búðardal og þar vorum við feðgin
saman í nokkur skipti. Einnig var
hann eitt sumar á Seyðisfirði og
svo á Vopnafirði. Þá var hann um
tíma skólatannlæknir í Hagaskóla
fyrir utan að vera ætíð með sína
eigin stofu að Þingholtsstræti 23.
Hann fékk stundum beiðni frá
félagsmálayfirvöldum um að sinna
þeim sem þurftu á tannviðgerðum
að halda. Ég held að hann hafi
aldrei rukkað Tryggingastofnun
um þessa þjónustu.
Pabbi var sannkallaður dellu-
kall. Fyrsta dellan sem ég man
eftir var gróðurhúsið í garðinum á
Skildinganesinu. Hann byggði það
og rósarækt var hans aðaláhug-
mál í nokkur ár. Þá tók brauð-
gerðin við. Það urðu auðvitað að
vera fullkomin brauð. Þegar hann
var búinn að fá nóg af því þá var
það kökubaksturinn sem hann er
frægur fyrir. Það dugði ekkert
annað en að baka frægar þýskar
tertur sem maður kaupir á fínustu
kaffihúsum í Þýskalandi, þar sem
lærði tannlækningar.
Fyrir nokkrum árum fóru for-
eldrar mínir til Póllands og þá sat
pabbi vikum saman við tölvuna
með stór heyrnartól að læra
pólsku svo hann gæti talað við
leigubílstjórana.
Og ekki má gleyma að hann var
snillingur í að finna út hótel og
ferðir. Í hvert sinn sem ég fór á
ráðstefnur í útlöndum þá sá hann
um að panta flug og hótel og var
jafnvel búinn að finna út úr lest-
arferðum, strætóferðum og veit-
ingastöðum. Stundum þegar ég
mætti á hótel beið eftir mér
ávaxtakarfa og kampavín.
Ég vann lengi sem flugfreyja í
gamla daga og eitt sinn var pabbi
á ráðstefnu í New York og við rölt-
um um borgina á Valentínusar-
deginum og hann keypti handa
mér fallegt hálsmen með stórum
krossi. Svo borðuðum við á veit-
ingastaðnum „Windows of the
world“ sem var í öðrum turninum
sem féll og það voru teknar mynd-
ir af okkur sem ég geymi í albúmi.
Minningarnar eru endalausar.
Hann var alltaf til staðar þegar
á þurfti að halda, en ætlaðist aldr-
ei til neins af neinum fyrir sjálfan
sig. Annað sem var ótrúlegur
mannkostur við hann var að það
var gott að sitja í þögn með hon-
um.
Svo var hin hliðin á honum að
hann var ákaflega fróður, fylgdist
vel með öllu og samræður við
hann voru ótrúlega skemmtilegar.
Við vorum ekki alltaf sammála, en
það skipti engu máli. Við skildum
hvort annað og gerðum oft grín
hvort að skoðunum annars.
Þó að faðir minn hafi yfirgefið
þennan heim mjög snögglega þá
vissi hann hvað var í vændum, þó
hann hafi aldrei verið á spítala, og
þetta var það sem hann vildi, að
deyja í svefni heima hjá sér.
Hanna Lára Steinsson.
Skólavörðuholtið er einn af
merkilegustu stöðum Reykjavík-
ur. Þar stóð Skólavarðan forðum
og þar er Leifsstyttan sem Am-
eríkumenn gáfu þjóðinni til minn-
ingar um landafundina. Undir
holtinu eru fallegar götur og skjól-
sæl hverfi. Í lok kreppunnar og í
heimsstyrjöldinni síðari ólust
þarna upp nokkur ungmenni sem
síðan hafa átt langa samleið. Eitt
þeirra var Haukur Steinsson.
Hann kom ásamt öðrum pilti aust-
an úr holtinu úr götunum, sem
kenndar voru við landafunda-
mennina þá Leif og Þorfinn. Ég
kom hins vegar úr því neðanverðu,
úr brekkunni ofan við Vatnsmýr-
ina þar sem Bríems-fjósið stóð
forðum. Við Haukur sáumst fyrst í
þeim skóla,sem kallaður hefur
verið Gaggó-Vest en síðan urðum
við samferða í gegnum mennta-
skóla. Frá því hefur leiðir okkar
sjaldan skilið langar stundir. Það
er því margs að minnast og langt
má rekja gengna slóð. Mennta-
skólaárin eru minnisstæðust. Þó
liðin séu nær 60 ár frá því að við
yfirgáfum þá öldnu stofnun er það
með ólíkindum hve sterk endur-
minningin er frá þessum árum,
þar voru bundin þau vináttubönd,
sem svo lengi hafa haldið. Þar
fann Haukur sinn lífsförunaut,
hana Önnu. Hún var ein þeirra
sem ólust upp þarna í skjóli af
holtinu þar sem varða skólapilta
stóð. Þeirra leiðir hefur ekki skilið
síðan. Fyrir nær hálfri öld tókum
við upp þann sið að frumkvæði
Hauks og annars æskufélaga af
þessum sömu slóðum að hittast á
hverjum föstudegi um hádegisbil.
Þar bárum við saman bækur okk-
ar, krufðum vandamál líðandi
stundar og skiptumst á gaman-
málum. Árshátíð þessarar sam-
komu var jafnan skötuveisla á
Þorláksmessu að vestfirskum sið
en þangað átti Haukur ættir að
rekja. Eins og að líkum lætur hafa
margir félagar átt erindi um stund
að þessu borði og á síðustu árum
hefur fastagestum þar fjölgað.
Það liggur því í augum uppi að þar
hafa mörg ráð verið ráðin og
bjartar hliðar mannlífsins verið
upplýstar með tilheyrandi sálar-
bata. Nú er höggvið stórt skarð í
þennan hóp, svo stórt að hann
mun ekki samur verða. Þá eru
minningar um heimsóknir á tann-
læknastofuna í Þingholtsstrætinu
margar á svo löngum tíma. Þær
eru hvorki tengdar sársauka né
háum reikningum heldur ánægju
og gleði. Gjarnan var skráning-
unni hagað þannig að tveir eða
fleiri nánir vinir áttu samliggjandi
tíma þannig að úr varð samveru-
stund. Skammt er að minnast
slíkra og fleiri voru fyrirhugaðar á
næstunni. Þannig er þó stilltur
tímans gangur að þær verða ekki
fleiri. Haukur var íhaldssamur
maður í besta skilningi þess orðs,
hreinskiptinn, ærlegur og hjálp-
samur, frábitinn hvers kyns hé-
góma. Nú þegar hann hefur dreg-
ið hæla sína úr jörðu og brotið
saman sitt ferðatjald standa eftir
hjá okkur minningar um góðan
dreng og kæran vin. Við skóla-
félagar og æskuvinir Hauks send-
um Önnu og fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur á þessari erfiðu stund.
Gunnar Jónsson.
Haukur Steinsson, f. 27. sept.
1933, er látinn tæplega áttræður
að aldri. Andlát hans kom okkur
vinum hans mjög á óvart, því dag-
inn áður höfðum við nokkrir vinir
hans drukkið eftirmiðdagskaffi
saman og var ekki að sjá að nokk-
uð amaði að Hauki. Það eru rúm-
lega 50 ár síðan ég veitti Hauki at-
hygli. Hann var hár vexti, þrekinn
og dökkur yfirlitum. Ég er alinn
upp á Sóleyjargötu 33, en í sama
húsi bjó einnig Kristján Guðlaugs-
son hrl. ásamt eiginkonu sinni
Bergþóru, og börnunum Önnu og
Grétari. Komst ég fljótt að því að
það var heimasætan Anna, sem
hafði þetta aðdráttarafl á Hauk,
og gengu þau í hjónaband í apríl
1958. Svo vildi til, að Haukur og ég
héldum báðir til útlanda til náms í
tannlækningum að stúdentsprófi
loknu, Haukur til Þýskalands og
undirritaður til Norðurlanda.
Haukur starfaði í 2 ár að námi
loknu sem aðstoðartannlæknir í
Kaupmannahöfn, en hélt síðan
heim og starfaði með undirrituð-
um áður en hann setti upp eigin
tannlæknastofu. Haukur var
þægilegur maður að umgangast
og vegnaði vel í sínu starfi. Á þess-
um árum tókum við upp þann sið
að skreppa á kaffistofu á næsta
horni ef hlé varð á vinnunni til að
fá okkur hressingu og spjalla um
heima og geima. Síðar meir, þegar
meiri fjarlægð varð á milli vinnu-
stofa okkar, hittumst við einu
sinni í viku, og í síðasta sinn dag-
inn áður en Haukur lést. Haukur
sinnti vel faglegri endurmenntun
og fór þá oftast til Bandaríkjanna.
Oftar en ekki vorum við samferða
á þessi þing og lentum þá í ýmsum
ævintýrum. Haukur var sérfræð-
ingur í að skipuleggja slíkar ferð-
ir. Hann bókaði okkur á góð hótel,
þar sem vel útilátinn bandarískur
morgunverður var innifalinn í
gistingunni, og þetta kunnum við
báðir vel að meta. Haukur var
ekki mjög mannblendinn, og
kunni best við sig í fámennum
hópi vina sem hann gjarnan hafði
haldið tryggð við frá námsárum
sínum. Hauki var margt til lista
lagt og hann var vandvirkur tann-
læknir. Á námsárunum vann hann
sér inn aukapeninga með því að
leika á píanó á veitingahúsum. Og
ef eitthvað þurfti að lagfæra í húsi
hans, dró hann fram vinnugallann
og lét hendur standa fram úr erm-
um. Að lokum vil ég þakka Hauki
fyrir langa og trygga vináttu.
Gunnar Þormar.
Með söknuði og trega kveð ég
æskuvin minn, Hauk Steinsson.
Ótal minningar hrannast upp.
Stutt var á milli Þorfinnsgötunnar
þar sem Haukur bjó og Leifsgöt-
unnar þar sem ég var. Öðru hvoru
safnaðist krakkahópurinn í götun-
um saman og tók þátt í stærri
leikjum á götunni og í aðliggjandi
görðum. Þar kynntist ég Hauki
fyrst sem kappsömum en sann-
gjörnum leikfélaga og síðar skóla-
félaga í Austurbæjarskóla.
Í fyllingu tímans tók svo við
Gagnfræðaskóli Vesturbæjar og
að lokum Menntaskólinn í Reykja-
vík þar sem félagslífið togaði í
okkur. Þar tók Haukur m.a. að sér
að vera leiksviðsstjóri fyrir sýn-
ingar á Herranótt, ábyrgðarmikið
starf sem krafðist nákvæmni og
skipulagningar. Einnig var hann
eftirsóttur píanóleikari á hvers
konar gleðistundu. Fyrir stúd-
entspróf tókum við Haukur á hon-
um stóra okkar og lásum fyrir það
með sameiginlegu átaki. Slíka at-
rennu gerðum við að latínunni að
okkur þótti í lokin sem hún fyllti út
í öll vit okkar. Eftir stúdentspróf
skildi leiðir þótt tengslin rofnuðu
ekki. Haukur hafði af fyrirhyggju
skipulagt nám í tannlækningum í
Göttingen í Þýskalandi og lauk því
árið 1959.
Undir lok námsins kvæntist
Haukur henni Önnu sinni. Bjuggu
þau fyrst í Göttingen en stofnuðu
síðar heimili í Danmörku þar sem
Haukur fékk sitt fyrsta starf. Eft-
ir að þau fluttu heim reistu þau sér
glæsilegt einbýlishús í Skerjafirð-
inum yfir stækkandi fjölskyldu.
Haukur var handlaginn með af-
brigðum og kom það sér vel við
byggingu og viðhald hússins.
Fljótlega eftir að Haukur kom
heim setti hann á stofn eigin tann-
læknastofu í Reykjavík. Hann var
farsæll í starfi og vinsæll meðal
sjúklinga sinna. Vandvirkni hans
var viðbrugðið. Það sem Haukur
hafði gert hélt í áratugi. Vinnan
var honum mikilvæg, hún gaf hon-
um mikla lífsfyllingu og var far-
vegur fyrir færni hans og hæfi-
leika. Honum þótti einnig
mikilvægt að kynna sér nýjungar
á sviði tannlækninga og fór ófáar
námsferðir til útlanda í þeim til-
gangi. Eftir venjulegan eftir-
launaaldur hélt hann áfram að
vinna en með skertu starfshlut-
falli, slakaði í engu á kröfum til
sjálfs sín og hélt fullri reisn.
Reyndar hafði hann ákveðið að
hætta störfum síðar á árinu enda
þótt einhver sjúklinga hans hefði
hótað að elta hann heim í bílskúr
til að fá áfram þjónustu hjá hon-
um.
Í mörg ár höfum við Haukur
ásamt fleiri skólabræðrum og fé-
lögum haft ánægju af því að hitt-
ast reglulega yfir kaffibolla til að
rifja upp liðnar stundir og kryfja
þjóðmálin. Ekki má heldur
gleyma árlegum skötuveislum
sem Haukur beitti sér fyrir meðal
félaganna. Og endrum og sinnum
lögðum við leið okkar á æsku-
stöðvarnar til að gæla við fortíð-
arþrána eða gengum um Þingholt-
in þar sem tannlæknastofa Hauks
var staðsett og rifjuðum upp sögu-
slóðir.
Eftir langa samleið er erfitt að
finna viðeigandi orð á kveðju-
stund. Ef til vill hæfir best sú
kveðja sem við notuðum oftast í
okkar samskiptum – Auf Wied-
ersehen, gamli vin, og takk fyrir
allt.
Fjöskyldu Hauks, eiginkonu
hans Önnu, börnum þeirra og
barnabörnum sendum við Renata
innilegustu samúðarkveðjur.
Þórir Einarsson.
Haukur Steinsson
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
JAKOB ÞÓR JÓNSSON,
Kobbi á Klifi,
húsgagna, húsa- og módelsmiður,
frá Patreksfirði,
lést fimmtudaginn 21. mars.
Hann verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 5. apríl kl. 13.00.
Kristján Arnar Jakobsson, Þórhildur Ída Þórarinsdóttir,
Guðmundur Páll Jakobsson, Maríanna Hugrún Helgadóttir,
Jóhannes Þór Jakobsson, María Vilborg Guðbergsdóttir,
Viktor Jóhannes Rolzitto,
James Albert Rolzitto, Donna Lee Rolzitto,
Jeannie Brown, Ken Brown,
Eugene Durham
og barnabörn.
✝
Hjartkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
REYNIR R. ÁSMUNDSSON
trésmíðameistari,
lést umvafinn fjölskyldunni á heimili sínu,
Hraunvangi 1, Hafnarfirði, laugardaginn
23. mars.
Útför hans fer fram frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn
11. apríl kl. 15.00.
Elísabet Guðrún Brynjólfsdóttir,
Jóhannes Reynisson, Ásdís Runólfsdóttir,
Rannveig Ása Reynisdóttir, Svanberg Sigurgeirsson,
Þórarinn Gunnar Reynisson,
Kristín Sigríður Reynisdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, mamma, tengda-
mamma, amma og langamma,
INGA MARGRÉT SÆMUNDSDÓTTIR,
Garðvangi,
Garði,
áður Hvammsgötu 16,
Vogum,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja fimmtu-
daginn 21. mars.
Útför hennar fer fram frá Kálfatjarnarkirkju miðvikudaginn
3. apríl kl. 15.00.
Jón I. Herjólfsson,
Herjólfur H. Jónsson, Kristín Árnadóttir,
Þóra Rut Jónsdóttir, Guðmundur Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVAVA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Bogahlíð 9,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk fimmtudaginn
21. mars.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum samúð og vinarhug.
Gerða Björg Kristmundsdóttir,
Ómar H. Kristmundsson, Steingerður Sigurbjörnsdóttir,
Hrafnhildur Ómarsdóttir,
Helga Ómarsdóttir,
Jóhannes Ómarsson,
Elísabet Eva Valdimarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og bróðir,
SIGURÐUR KONRÁÐ HAUKSSON,
Hálsaseli 11,
lést á líknardeild Landspítalans sunnudaginn
24. mars.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
föstudaginn 5. apríl kl. 13.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Björk Helgadóttir,
Arna Björk Sigurðardóttir, Aron Morthens,
Magnús Haukur Sigurðarson,
Þorsteinn Hauksson,
Hrafnhildur Hauksdóttir,
Vala Hauksdóttir.