Morgunblaðið - Sunnudagur - 02.02.2014, Blaðsíða 44

44 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 2.2. 2014
Á
kæran á hendur Geir H. Haarde
fyrir Landsdómi endaði með sak-
fellingu á einu ákæruatriði. Það
laut að meintum skorti á beitingu
formreglu í stjórnarskrá, sem
enginn hafði gefið gaum í áratugi,
og hafði minni en enga þýðingu fyrir ill örlög íslenska
bankakerfisins haustið 2008.
Merkilegt starf en gallað
Regluverkið um Rannsóknarnefnd Alþingis var í
handsaumi beint að tilteknum einstaklingum í emb-
ættisstétt. Þar á meðal voru fáeinir sem fjölmiðlar,
ekki síst í eigu og undir áhrifum gömlu „útrásarvík-
inganna“, hömuðust við að tryggja að yrðu látnir axla
sök sinna manna. Hefur nú verið viðurkennt opinber-
lega að miklum fjármunum var til viðbótar varið til að
halda uppi nafngreindum og nafnlausum „ofurblogg-
urum“ og bókahöfundum, sem hafði verið gefin sama
forskrift. Rannsóknarnefnd Alþingis birti auðvitað
margvíslegar forvitnilegar upplýsingar, enda gaf hún
verk sitt út í heilum níu bindum. Hún hafði þó ekki
pláss á öllum þessum síðum til að birta andsvör hinna
örfáu sem hún sá sig knúna til vegna „þrýstingsins í
þjóðfélaginu“ að finna eitthvað til áfellis. Birting and-
svarana var auðvitað sjálfsögð skylda og hafði hún að
auki verið áréttuð af formanni nefndarinnar. Er ótrú-
legt að virtustu baunateljarar í opinberri stjórnsýslu
hafi látið annað eins og þetta henda sig.
Í tilfelli forsvarsmanna Seðlabanka Íslands voru
þau tvö atriði sem eftir sátu mun sérkennilegri og
með minni stoð en jafnvel hið nefnda atriði sem meiri-
hluti Landsdóms hengdi sinn hatt á, enda stóðst það
atriði þó a.m.k. lágmarkskröfur um form og lagaskil-
yrði. Rannsóknarnefnd Alþingis sá að sjálfsögðu eng-
in efni til að hvetja til ákæru hvað þessi atriði varðaði,
enda risu þau ekki undir slíku, hvað þá önnur.
Þingstarf varð þunnildi
En Alþingi hafði skipað innri rannsóknarnefnd til að
fjalla um niðurstöðu utanþingsnefndarinnar. Sú
nefnd skilaði skýrslu og nefndarmenn hrósuðu hver
öðrum fyrir mikla vinnu og frábært samstarf í nefnd-
inni. Á daginn kom að afrakstur þeirrar vinnu var þó
ekki mikið annað en að klippa til atriði úr Rannsókn-
arskýrslu Alþingis og líma upp á ný. Þó voru tveir
þættir sem nefndin kom frá sér. Annar var að vísa
málefnum manna sem Rannsóknarnefnd Alþingis
hafði ekki talið ástæðu til að ákæra til Sérstaks sak-
sóknara án þess að gera nokkra sjálfstæða athugun á
málinu, fjalla efnislega um slíka ákvörðun eða eiga
orðastað við þá sem í hlut áttu! Mikill fögnuður
braust út af þessu skrítna tilefni hjá útvarpi ríkisins
og andlegum tvíburabróður þess, 365 miðlum.
Fréttablaðið sagði frá málinu með risafyrirsögn á for-
síðu sinni og stöðvarnar fóru mikinn. Þegar saksókn-
ari vísaði þessu öllu saman á bug með sveiflu, aðeins
örfáum dögum síðar, eins og hverri annarri firru,
gátu þessir fjölmiðlar, bæði frjálsir og ófrjálsir, illa
dulið hneykslun sína og reiði.
Hitt afrekið, sem þingmannanefndin þreytta skilaði
frá sér, var tillaga til ákæru á hendur ráðherrum rík-
isstjórnarinnar sem sat frá vori 2007 til febrúar 2009
og klofnaði nefndin þar, þótt lengi hefði stefnt í að
hún yrði sammála um það eins og annað! Meirihluti
Alþingis náði svo að verða sér enn frekar til skammar
í málinu eins og menn muna.
Fingurinn benti
á tunglið og
fíflin horfðu á
fingurinn
Reykjavíkurbréf 31.1.14
*Um alllanga hríð hefur mjögmargt bent til þess að stórkost-leg afglöp hafi verið gerð eftir að
bankaáfallið varð, þegar neyðarlög-
unum sleppir. Það er brýn nauðsyn
að fara rækilega yfir það til að
tryggja framtíðarró og -stöðugleika í
þjóðfélaginu.