Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 59

STÍGANDI
DROTTNING SUÐURSINS
217
þekkið ekki heiminn, kæra drottning, annars munduð þér hafa
heyrt getið um Salómon konung.“
„Er hann einn af undirkonungum mínum? Hví hefur hann
aldrei komið til að borga skatta sína? Og hvaða ímyndanir eru
þetta um hásætishimin lians? Enginn getur átt fegurri hásætis-
hirnin en ég,“ sagði drottningin gremjulega og leit á hið bláa
silkitjald yfir höfði sér, ísaumað gullnum stjörnum himinsins.
„Og ég kæri mig ekki um að ræða þá staðreynd nánar. En það
gleður mig, að þú skulir vera kominn aftur. Eg hef saknað ráða
þinna. Eg er þrábeðin af þegnum mínum að gefa þeim erfingja
að kórónunni. En ég er ekki hrifin af neinum konungssyninunr,
sem þeir senda mér. Þeir eru eþíópskir blökkumenn, og þú
veizt það, Tamrin, að drottning Eþíópíu hefur alltaf fengið
biðil af hinum hvíta kynstofni." Hún þagnaði og augu hennar
leituðu enn einu sinni hinna flögrandi fiðrilda. „Hvernig er
hásætishiminn þessa konungs þíns?“
„Þegar Salómon konungur óskar að hvílast í garði sínum, en
finnur ekki hlé fyrir geislum sólarinnar, nýr liann töfrahring
sinn, og fuglar himinsins koma úr öllum áttum og þenja út
vængi sína yfir höfði hans, svo að geislar sólarinnar ná ekki að
raska hvíld hans.“
Hin fögru augu drottningarinnar ljómuðu.
„Er það satt?“ sagði drottningin í Eþíópíu.
„Drottning mín, þér eruð vitrari en ég. Haldið þér, að þetta
sé satt?‘
„Ef slíkar sögur eru sagðar um hann“, sagði drottningin og
horfði dreymnum augum út í bláinn, „hlýtur liann að vera allt
öðruvísi en hinir prinsarnir“.
„Jafnvel —
„Er liann hvítur maður?“
„Hörund hans er hvítt. Bláu augun hans eru yndisleg. í brosi
hans ljómar fegurð morgunroðans.“
„Sendu eftir honum,“ sagði drottningin einbeittlega.
„Hann mun ekki koma.“
„Þá mun ég láta taka liann með hervaldi. Hví hlærð þú?“
Tamrin hló svo hjartanlega, að drottningin gat ekki á sér
setið og hló með honum og beið þess þolinmóð, að hlátur hans
stilltist og hann næði aftur háttvísi sinni. Hún vissi, að henni
var alltaf hollt að lilusta á hinn trygglynda Tamrin, þó að hann