Stígandi - 01.07.1944, Blaðsíða 72

230
DROTTNING SUÐURSINS
STÍGANDI
„Ég á þennan garð og þessa mauraþúfu, og þegar ég verð graf-
inn hér, munu maurarnir eiga mig.“
Hún tók að festa skóna á sig.
„Hvernig vissir þú, að ég kom frá Eþíópíu?"
„Gat þess til!“ sagði liann.
Þau horfðu hvort á annað. Henni fannst, að hún hefði aldrei
séð fegurri svip á nokkrum manni. Bros hans töfraði hana og rödd
hans seiddi hana. Hana langaði að strjúka fingri um skarðið í
höku hans. En hún lauk í þess stað að setja á sig ilskóna, hagræddi
sjalinu á herðum sér, fól fætur sína, lagði hendurnar virðulega
í skaut sér, eins og drottningu sómdi, og sagði brosandi:
„Um leiðir loftsins?“
Hann hló.
„Ekki illa til getið!“
„Það er engin tilgáta,“ svaraði hún alvörugefin, „því að mér
hefir verið sagt, að Salómon konungur skilji dúfnamál."
„Og mér hefir verið sagt, að drottning suðursins sé á leiðinni
til Salómons og ætli að reyna gáfur hans.“
„Eruð þér Salómon?"
„Er þetta gáfnaþraut?"
„Þér eruð Salómon!“
»J*1“
Hún dró andann títt og snöggt. Bros hans gerði henni órótt
innanbrjósts, einnig hve fundum þeirra hafði borið kynlega
saman, hispursleysi hans og fjárhirðisgervi. Henni fannst það
ranglátt, hve karlmennirnir gátu beðið þess þögulir og hugróir, að
konan talaði fyrst. Hún sagði flumósa:
„Hví klæðist þér hirðisgervi?"
„Onnur gáfnaþraut? Davíð faðir minn var fjárhirðir áður en
hann varð konungur. I þessum hæðum orti hann söngva sína til
guðs.“
„Hvaða söngva?“ spurði hún andstutt, „og hver var guð hans?“
„Hann orti þetta —
Drottinn er mimi liirðir, mig mun ekkert bresta. Á grænum
grundum lœtur hann mig hvilast, leiðir mig að vötnum, þar scm
ég md nœðis 7ijóta.
„Faðir minn orti þetta," sagði hann, „er hann lá hér við þennan
læk.“
„Leiðir mig að vötnum,“ sagði hún og drap hendi sinni í
lækinn. „Ég skil ekki tungu yðar fullkomlega, en rödd yðar skil