Læknablaðið - 15.11.2004, Side 61

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁRSFUNDUR WMA
- En hvernig voru umræðurnar?
- Þær voru töluvert fastar í forminu. Stjórnarmenn
höfðu allir hljóðnema fyrir framan sig og tóku þátt
í umræðum úr sætum sínum þegar þeim þótti tilefni
til. Fyrir aðra fundarmenn voru hljóðnemar á nokk-
rum stöðum í salnum og þurftu þeir að biðja um orðið
sem þeir gerðu töluvert af og voru þeir stundum með
tilbúnar ræður. í einstaka tilvikum fékk maður á til-
finninguna að menn væru að vekja athygli á sjálfum
sér og/eða sínu landi frekar en þeir hefðu brennandi
áhuga á málefninu. Ekki er ósennilegt að þar að baki
búi pólitísk sjónarmið með frama innan samtakanna
í huga.
Skilvirkur fundur
- Var ekki menningarmunur innan svo fjölbreytts
hóps?
- Jú, en þó varð maður ekki svo mjög var við það á
fundunum sjálfum þótt vissulega hafi mátt greina mis-
mun í áherslum. í kaffihléum og öðrum viðburðum
gegndi öðru máli og þá fannst mér ákaflega áberandi
hversu miklu kurteisari Japanirnir voru en allir aðrir.
Eg er ekki viss um að það hafi bara verið af því að þeir
voru gestgjafar, menning þeirra gerir væntanlega þá
kröfu að menn sýni hver öðrum tillitssemi. Kannski
er það þéttbýlið sem veldur, ég veit það ekki.
- Fannst þér þingið skilvirkt? Kom eitthvað út úr
þessu?
- Já, til dæmis hafa menn verið að endurskoða
ákveðna grein Helsinki-yfirlýsingarinnar að undan-
förnu og um hana ríkt töluverður ágreiningur milli
heimssvæða. Menn áttu því alveg eins von á að hann
héldi áfram en þegar til átti að taka var tillagan sem
fyrir fundinum lá samþykkt athugasemdalaust. Það
vakti líka athygli mína að þingið samþykkti að taka
allar yfirlýsingar samtakanna sem orðnar eru 10 ára
eða eldri til endurskoðunar, fella þær niður sem orðn-
ar eru úreltar og uppfæra hinar. Upprunalegu yfirlýs-
ingunum verður þó haldið til haga þannig að hægt sé
að sjá hvað samþykkt hefur verið á hverjum tíma.
Þarna var samþykkt yfirlýsing um samskipti lækna
og lyfjafyrirtækja sem er mjög í þeim anda sem rætt
hefur verið innan Læknafélags íslands. Einnig var sett
af stað vinna við yfirlýsingu um offitu í sama anda og
aðalfundur LÍ á dögunum ályktaði um. Þarna var því
verið að ræða ýmis mál sem snerta íslenska lækna.
Jarðskjálfti og fellibylur
- Það heyrist oft að smáþjóð eins og Islendingar hafi
ekkert að segja á svona stórum samkomum, stórþjóð-
irnar hlusti ekkert á okkur. Fannst þér þið íslensku
fulltrúarnir hafa eitthvað fram að færa á þessum
fundi?
- Svo sannarlega. Það vill nefnilega þannig til að
núna eigum við fulltrúa í ráðinu sem er Jón Snædal.
Það var ljóst að hann er mjög virkur í starfi samtak-
anna og hann tók oft til máls. Það var greinilega tekið
eftir því sem hann sagði enda tók ég eftir því að tví-
vegis setti hann fram tillögur sem voru báðar sam-
þykktar og sem leiddu til þess að menn losnuðu út úr
klemmu sem umræðurnar voru komnar í. Hann er því
mjög glæsilegur fulltrúi íslenskra lækna. Ég er á því
að Jón væri verðugur kostur sem formaður þessara
samtaka ef til þess kæmi.
Það er líka gaman að geta þess að vegna þess
hversu sterk staða íslands er um þessar mundir í sam-
tökunum þá varð formaðurinn þess heiðurs aðnjót-
andi að fá áheyrn hjá Japanskeisara, einn af örfáum
fundarmönnum, sagði Gunnar.
Þótt Japanir séu kurteis þjóð þá verður það sama
ekki sagt um náttúruöflin því meðan á fundinum stóð
lentu fundarmenn bæði í jarðskjálfta og fellibyl.
- Já, það var heldur óskemmtileg reynsla að vera
uppi á 23. hæð þegar jarðskjálfti af stærðinni 5,8
á Richter reið yfir. Það hristi upp í sálartetrinu. En
þegar fellibylurinn skall á Tókýóborg af hvað mest-
um þunga sátum við allan daginn á fundi á hótelinu
og um kvöldið var lokahófið haldið á sama stað svo
við áttum ekkert erindi
út fyrir dyr. Það kom
sér ákaflega vel því það
rigndi óhemjumikið, á
einni klukkustund síð-
degis var úrkoman 69
millimetrar í borginni.
Það er umtalsvert, segir
Gunnar Ármannsson
framkvæmdastjóri LI.
Formaður og varaformað-
ur LÍ fylgjast með umrœð-
um á fundi WMA.
Læknablaðið 2004/90 789