Læknablaðið - 15.01.2008, Qupperneq 47

U M R Æ Ð U R
O G FRÉTTIR
ORKUHÚSIÐ
Hann beinir sjónum að Laugardalnum og telur
upp þá aðila á lækninga- og heilsuræktarsviði
sem hafa verið að byggja upp aðstöðu í og við
Laugardalinn á undanförnum árum. „Hér eru
miklir möguleikar á að byggja upp miðstöð lækn-
inga og heilsuræktar í Reykjavík og ég hef reyndar
talað um þetta í mörg ár og nú virðist kannski
ýmislegt vera að breytast sem gæti komið skrið á
þessa hluti."
íslenskir bæklunarlæknar eru með sérstakan
samning við Tryggingastofnun Ríkisins en í síð-
ustu samningum drógu þeir sig útúr samfloti við
Læknafélag Reykjavíkur og sömdu sérstaklega
við TR. „Við teljum að læknar sem heild eigi
ekki lengur endilega samleið þar sem um rekstur
skurðstofa er að ræða. Hér áður voru nánast allir
læknar í sömu stöðu utan sjúkrahúsanna að því
leyti að þeir voru með stofu en aðgerðir voru
framkvæmdar á sjúkrahúsunum. Það skipti litlu
máli hvort memi voru geðlæknar, hjartalæknar
eða skurðlæknar. Þeir tóku allir á móti sjúklingum
í viðtöl á stofur sínar.
Nú rekum við okkar eigin skurðstofur og því er
reksturinn orðinn verulega frábrugðinn þjónustu
þeirra lækna sem eru eingöngu með móttöku á
stofu og við eigum ósköp litla samleið lengur með
geðlæknum eða lyflæknum, svo eitthvað sé nefnt,
og meira segja eigum við ekki alltaf samleið með
öðrum skurðlæknum."
Sigurður lýsir þeirri skoðun sinni að lækn-
isþjónusta ætti að vera sem ódýrust fyrir borgar-
anna. „Við búum í það vel megandi þjóðfélagi að
ríkisvaldið ætti að sjá sér þetta kleift en auðvitað
fer það eftir því hvernig ríkisvaldið forgangsraðar
útgjöldum sínum. Vandinn fyrir okkur læknana er
að hið opinbera skilur ekki alltaf alveg hvað felst í
því að veita almenningi skjótan og góðan aðgang
að þjónustunni. Við erum ekki með langa biðlista
og getum framkvæmt aðgerðir á þeim sem það
þurfa og vilja án þess að rekast á sérstakar fyr-
irstöður fyrr en kemur að Tryggingastofnun sem
telur að peningamir sem fara í þjónustuna renni
í vasa okkar læknanna sem laun. Þannig setur
TR þak á greiðslurnar og ætlast til þess að þegar
ákveðnu marki er náð skulum við veita allt að
tugi prósenta í afslátt af aðgerðunum af því að við
höfum fengið „nóg". Okkar hlutverk er ekki að
standa í tryggingavernd fyrir almenning heldur
að veita þjónustuna og það er síðan ríkisins að
ákveða hversu mikið almenningi stendur til boða
í kostnaðarhlutdeild. Þetta er ekkert flókið og við
verðum að geta stundað rekstur án þess að halda
utan um almannatryggingar í leiðinni. Samningur
bæklunarlækna við TR rennur út í mars á næsta
ári og hvað verður þá er ekki gott að segja."
Þrátt fyrir þetta mikla umfang starfseminnar
er Læknastöðin ekki með sjúkrahúsleyfi og því er
hvorki aðstaða né heimild til að reka deild fyrir
inniliggjandi sjúklinga. „Við erum að gera mjög
flóknar aðgerðir og margar þeirra eru meðal þess
besta og flóknasta sem tíðkast í þessari grein í
heiminum í dag. Flestar aðgerðirnar eru liðspegl-
unaraðgerðir á hnjám, öxlum og öðrum minni
liðum, svo og krossbandaaðgerðir sem eru stærstu
aðgerðirnar. Allt eru þetta svokallaðar dagaðgerðir
og í þessari grein eins og öðrum skurðlækningum
þá fleygir tækninni fram þannig að æ minni þörf
verður fyrir legudeild í kjölfar aðgerða. í framtíð-
inni sé ég fyrir mér möguleika á sértækri bakklíník
auk þess sem verkjameðferð okkar yrði aukin
en sérhæfð verkjameðferð við bakverkjum hefur
gefið mjög góða raun hér. Ég get líka séð fyrir mér
beinþéttnimóttöku, slysadeild eða opna móttöku
og jafnvel 10 rúma legudeild og þá værum við
með ágætlega viðunandi ortópedískan spítala.
Þetta getum við gert án þess að bæta verulega
við húsnæðið en kerfið þarf að breytast til þess að
þetta sé hægt. Samkeppnisaðstaða okkar gagnvart
ríkinu er einnig nokkuð sem þarf að huga að þegar
kemur að nýbyggingum því að ríkið borgar meðal
annars ekki virðisaukaskatt af ýmissi þjónustu við
slíkar framkvæmdir en við verðum auðvitað að
standa full skil á virðisaukaskatti hvað þetta snert-
ir. Á hinn bóginn mætti einnig hugsa sér að þetta
fyrirtæki leigði hreinlega bæklunardeildina af
Landspítalanum og þess vegna einnig slysadeild-
ina því það er gamaldags hugsun að spítali sé hús-
næði. Spítali er fyrst og fremst fólkið sem vinnur
þar og ég sé ekkert að því að undir merkjum spít-
alans séu mismunandi rekstrarform eftir því sem
er hagkvæmast í hverri grein fyrir sig. Spítalinn
getur eftir sem áður komið fram útávið sem ein
heild alveg á sama hátt og Orkuhúsið er ein heild
þó fyrirtækin séu fimm undir þessu þaki."
Sigurður hristir hausinn þegar hann er spurður
hvort þetta sé ekki býsna róttæk hugmynd.
„Nei, alls ekki. Samfélagið er að breytast, fólk er
að eldast, kostnaðurinn er aukast, og það verður
að forgangsraða í hvað peningarnir fara. Menn
verða því hafa hugrekki til að hugsa hlutina upp
á nýtt og mæta breyttum aðstæðum með nýjum
hugmyndum."
LÆKNAblaðið 2008/94 47