Þjóðlíf - 01.05.1989, Síða 25

SKÁK
Vaxandi menn, Margeir og Helgi að tafli
Af hamingjunnar hjóli
— Um fallvaltleika tilverunnar í skákheimi
Eftir nær óslitna sigurgöngu fremsta skák-
meistara okkar, Jóhanns Hjartarsonar, á
síðasta ári, hefur flest snúist honum í mót
síðustu mánuði. I kjölfar ósigursins fyrir
Anatólí Karpov hefur hann vermt botnsætið
á tveimur alþjóðlegum mótum í röð, en góð
byrjun á heimsbikarmótinu í Barcelona gef-
ur vonir um að hann reki nú af sér slyðruorð-
ið. A sama tíma hafa þeir Margeir Pétursson
og Helgi Ólafsson sem óneitanlega hafa stað-
ið nokkuð í skugga Jóhanns að undanförnu,
unnið frækna sigra hér heima og erlendis.
Það gildir í skákinni eins og öðrum íþrótt-
um að þjálfun er nauðsynleg, en verði hún of
mikil spillist ferskleiki og leikgleði, menn
taka að erfiða um of og sköpunarkrafturinn
þverr. Vitið má sín meira en aflið eins og
Pétur Hoffmann minnti okkur á. Æfingin
skapar sumsé meistarann ef hún er í hófi og
kúnstin er vitaskuld fyrir hvern og einn að
finna sitt rétta hóf.
/ • •
— Askell Orn
Kárason skrifar
Dýfur á borð við þá sem Jóhann hefur
tekið eru raunar ekki óþekktar meðal ofur-
stórmeistara en verða sjaldan jafndjúpar. í
því sambandi koma upp í hugann nöfn eins
og Jan Timman, Lubomir Ljubojevic og
Viktor Kortsnoj, en allir eru þessir meistarar
þekktir fyrir að draga lítt af sér við taflborð-
ið. Þeim er síður gefið en mörgum öðrum að
spara kraftana með stuttum jafnteflum, en
þessi er einmitt einn helsti kostur Jóhanns
sem skákmanns; hann gefur sig allan í hverja
skák og er lítt gefinn fyrir orkusparandi jafn-
tefli.
Þessi styrkur getur hinsvegar snúist upp í
andstæðu sína ef álagið fer yfir mörkin eins
25