Frjáls verslun - 01.07.2011, Blaðsíða 20

20 FRJÁLS VERSLUN 7.tbl.2011
Þ
rennir Ólympíuleikar að
baki, heimsmeistaramót
og meistaratitlar heima og
bikarar. En samt: Jakob
Sigurðsson ákvað að
hætta í boltanum 29 ára gamall.
„Nei, þetta var ekki erfið ákvörðun.
Ég var búinn að velta möguleikanum
á að fara utan til náms nokkuð lengi
fyrir mér og þetta var rétti tíminn,“
segir Jakob um þau óvæntu tíðindi
11. maí árið 1993 að láta úrslitaleik
gegn FH verða sinn síðasta leik í
meist araflokki.
Þeir sem þá skrifuðu í blöðin sögðu
að hann hætti á toppnum eftir frá ­
bæran feril. Að öllu jöfnu hefði mátt
ætla að 29 ára gamall leikmaður yrði
minnst þrjú til fjögur ár í viðbót í
eldlínunnni. En þetta var nóg. 247
landsleikir að baki, þrjár ferðir á
Ólym píuleika og þó ef til vill frægast
af öllu; B-keppnin í Frakklandi í
febrúar árið 1989.
alþjóðleg viðskipti
En hvað varð svo um Jakob? Gufaði
hann bara upp? Nei aldeilis ekki.
Hann er núna nýráðinn forstjóri eins
af stærri fyrirtækjum í íslenskri eigu.
Það er Promens, plastfélagið sem að
stofni til er gamla Sæplast á Dalvík en
hefur nú um árabil verið alþjóðlegt
fyrirtæki í plastiðnaði. Það stendur
fyrir framleiðslu á vörum úr plasti á
45 stöðum í fjórum heimsálfum, hefur
4.200 starfsmenn og er með yfir 100
milljarða í ársveltu.
Þetta er fyrirtæki sem lenti í hremm­
ingum bankahrunsins haustið 2008
eða öllu heldur móðurfélagið Atorka,
sem komst í eigu stóru bankanna
þriggja í kjölfar hrunsins. Promens
hefur hins vegar ávallt verið í fullum
rekstri og er nú í eigu Landsbanka,
í gegnum Fjárfestingafélagið Horn,
og nokkurra lykilstarfsmanna. Á
dögunum gerði Framtakssjóður Ís­
lands samning um kaup á 40% hlut í
fyrirtækinu og gert er ráð fyrir að þau
kaup gangi í gegn á næstu vikum.
Jakob er þó ekki í hópi eigenda.
Hann er nýr starfsmaður samsteyp­
unnar þótt hann hafi áður setið þar í
stjórn. Hann kom nú í júní í sumar til
starfa sem forstjóri eftir að hafa verið
hjá deCODE í fjögur ár. Ferillinn eftir
handboltann er allfjölbreyttur.
Eyjamaður
En handboltinn fyrst. Eldgosið í Vest­
mannaeyjum og Grímur Sæmundsen,
fyrrverandi fótboltakappi, réðu því að
Jakob varð Valsari og með tímanum
lykilmaður í handbolta hjá Val og
lands liðinu.
„Við fórum frá Eyjum með einum
síðasta bátnum, Ásberg RE, gosnótt­
ina,“ segir Jakob. Hann var þá níu
ára, fæddur 1964. Gosveturinn bjó öll
stórfjölskyldan hjá afa á Háteigsvegin-
um í Reykjavík. Að ári liðnu fór fjöl-
skyldan aftur til Eyja en atvinnutilboð
foreldra leiddi til þess að aftur var
flutt upp á land 1975.
„Háteigsvegurinn er í Valshverfinu
og þarna bjó líka Grímur Sæmund­
sen. Hann var mikil fótboltahetja,
fyrirmynd, og það varð til þess að
ég fór að æfa með Val,“ segir Jakob.
Hann var snemma sterkur og ákveð­
inn og lék fyrst í meistaraflokki 17
ára gamall og fyrst með landsliðinu
20 ára. Það var á Ólympíuleikunum í
Los Angeles 1984.
Með í öllu
Meðal nýrra vina á landi var Bernhard
Petersen, nú eigandi rekstrarþjón ustu
Preoteus. Hann var með Jakobi í Æf­
ingadeild Kennaraskólans og í Val eftir
að fjölskyldan flutti upp á land.
„Jakob var stór eftir aldri og
sterkur. Hann var fljótur að hlaupa
og keppnisharkan mikil,“ segir Bern-
hard. „Hann þoldi ekki að tapa og
eins gott að við Valsmenn töpuðum
fáum leikjum á þessum árum. En
ef leikur tapaðist þá reiddist hann
sjálfum sér.“
Bernhard segir að áhugamálin hafi
verið ótrúlega mörg og allar stundir
dagsins nýttar. „Jakob var líka mjög
efnilegur fótboltamaður og hefði náð
langt þar,“ segir Bernhard. „Hann var
líka í körfubolta og í öðrum íþróttum.
Við fórum í sund og á skíði og Jakob
var meira að segja í hesta mennsku.
Hann var ótrúlega athafna samur.“
á fund rektors
Fáir veittu því athygli að „hornamað­
urinn knái“ var mjög ungur. Hann
var bara menntaskólastrákur og ekki
vandræðalaust að fá frí hjá „anti-sport-
istanum“ Guðna Guðmunds syni,
rektor í MR.
„Guðni hafði miklu meiri áhuga
á íþróttum en hann vildi vera láta,“
segir Jakob en Guðni var annars
kunnur fyrir að hallmæla íþróttaiðkun
nemenda. Jakob varð oft að fara til
hans á skrifstofuna og biðja um frí
vegna keppni. Jakob segir að viðtökur
hjá rektor hafi aldrei lofað góðu í
fyrstu. „Það kemur ekki til greina að
þú fáir nokk urt frí,“ hefur Jakob eftir
Guðna en svo mildaðist hann og sagði
að þetta yrði gott að heita í þetta sinn:
„En þá verða einkunnirnar líka að
standa!“ lauk rektor ræðu sinni.
á fremsta bekk
Bekkjarfélagi Jakobs öll árin í MR
var Engilbert Sigurðsson, læknir á
Landspítalanum. Þeir sátu saman á
fremsta bekk öll árin. Engilbert man
vel eftir þessu basli við að fá frí og
samskiptunum við Guðna rektor.
„Jakob var góður nemandi og náði
góðum árangri í skóla þrátt fyrir mikl­
ar frátafir vegna íþróttanna,“ segir
Engilbert. „Guðni treysti honum en
gaf aldrei frí möglunarlaust.“
Engilbert lýsir Jakobi sem skap­
manni með mikið jafnargeð. „Hann
fer vel með keppnisskapið, sem er
mikið, og það bitnar aldrei á öðrum,“
segir Engilbert, sem framan af mennta­
skólaárunum æfði handbolta með
Jakobi í Val.
„Hann er mjög staðfastur og ákveð -
inn í því sem hann ætlar sér; seigur og
sinnir því vel sem hann tekur sér fyrir
hendur,“ segir Engilbert. „En hann er
mjög prívat persóna. Sumir hafa þörf
fyrir að berast mikið á en Jakob þarf
þess ekki. Allir eiga mjög auðvelt með
að umgangast Jakob. Hann er góður
félagi, skemmtilegur, svolítið stríðinn,
en nýtur sín best í góðra vina hópi.“
Efnafræðingur
Nú á tímum fara efnilegir handbolta­
menn út í atvinnumennsku oft fyrir
tvítugt. Svo var ekki á handboltaárum
Jakobs. Íþróttir voru stundaðar með
námi eða vinnu og ekki sem atvinna.
Að loknum menntaskóla fór Jakob
í Háskólann og lauk þaðan BS-
prófi í efnafræði. Hann var sterkur
í raungreinum og þetta nám hefur
ráðið miklu um ferilinn síðar.
Sem ungur efnafræðingur réðst
hann til Slippfélagsins, sem m.a.
framleiddi málningu, og varð þar að
lokum tæknilegur þjónustustjóri –
kominn á mörk efnafræði og viðskip­
ta. Það er blanda sem hefur fylgt
honum síðan. Og nú var áhuginn á
að komast í viðskiptanám vaknaður.
Á sama tíma var hann að sjálfsögðu
handboltamaður í heimsklassa.
„Það hafði lengi blundað í mér að
fara út í nám,“ segir Jakob. Fyrst var
hann að spá í að fara út sem skipti­
nemi en þá hefði hann orðið að hætta
í handboltanum. Þó fór Jakob eitt
sumar út sem skiptinemi.
Eitt barn og annað á leiðinni
„Veturinn 1992­93 sá ég að þetta
mætti ekki dragast lengur,“ segir Jakob.
Hann ákvað að hætta hjá Slippfélag-
inu og í handboltanum og halda til
náms í Bandaríkjunum. MBA-nám
við Kellogg School of Management
í Northwestern University í Chicago
varð fyrir valinu og nú var Jakob ekki
einn lengur. Það var þriggja manna
fjölskylda sem fór vestur um haf, elsti
sonurinn tveggja ára og eiginkonan
kom in sjö mánuði á leið með næsta
barn. „Þetta voru mikil viðbrigði og
mikil lífsreynsla að koma út við þessar
yfirvEgaður stjórnandi
Enn er það svo að lýsing íþróttafréttamannanna:
„Jakob Sigurðsson, hornamaðurinn knái úr Val“ lætur
kunnug lega í eyrum landsmanna. Þó hætti hann í hand-
boltanum fyrir 18 árum, ungur maður innan við þrítugt.
Hann vildi gera eitthvað annað.
Jakob Sigurðsson, nýráðinn forstjóri Promens, í nærmynd:
TexTi: gíSli KriSTjánSSon myndir: geir ólafSSon
„Hann þoldi
ekki að tapa og
eins gott að við
Valsmenn töp uð ­
um fáum leikjum
á þessum árum.“
– Bernhard Petersen,
félagi úr Val
nærmynd