Ægir - 01.07.2003, Blaðsíða 63

63
F I S K Ú T F L U T N I N G U R
haven og sá þar karfakílóið selt á
19,9 evrur, sem er mjög hátt
verð. Í þessari sömu búð var hægt
að kaupa hnakkastykki af þorski á
11,9 evrur. Nordsee er reyndar
dýr búð. Í sömu verslanamiðstöð í
Bremerhaven sá ég karfa í Kar-
stadt, nákvæmlega sömu vöru, og
þar var hann seldur á 13,9 evrur,“
segir Samúel.
Bróðurparturinn er karfi
af Íslandsmiðum
„Um sjötíu prósent af karfanum
sem við seljum hérna á fiskmark-
aðnum koma frá Íslandi. Að
langstærstum hluta kemur fiskur-
inn í gámum. Þó eru hér að jafn-
aði eitt fiskiskip í viku,“ segir
Samúel. Að undanförnu hafa
nokkur íslensk skip siglt með
karfa til Bremerhaven. Til dæmis
var Breki þar um miðjan mánuð-
inn og Bylgja VE 29. september.
„Þumalputtareglan er sú að við
seljum ekki eldri fisk en sextán
daga gamlan. Þegar ég var að
byrja í þessu var talað um að fisk-
urinn mætti ekki vera eldri en 21
dags gamall, en kröfurnar í þess-
um efnum eins og svo mörgu
öðru hafa breyst. Gæðin á fiskin-
um hafa batnað verulega á undan-
förnum árum, sem að nokkru
leyti tengist því að menn nota í
auknum mæli krapa til þess að
kæla fiskinn. Krapinn virkar
greinilega mjög vel á karfann.
Hugarfarið hjá sjómönnum gagn-
vart hráefninu hefur líka almennt
breyst mjög til hins betra. Fyrir
vikið fá menn hærra verð fyrir
fiskinn.“
Fiskurinn heldur velli
Samúel telur ekki ástæðu til þess
að óttast að yngri neytendur í
Þýskalandi hverfi frá fiskinum og
snúi sér að ódýrum kjöttegund-
um eins og t.d. kjúklingum.
„Fyrir nokkrum árum var talað
um að pizzakynslóðin svokallaða
væri að vaxa úr grasi og ástæða
væri til að hafa af því áhyggjur
varðandi fiskneysluna. Síðan kom
upp kúariða í Bretlandi og í
framhaldi af henni fóru neytendur
að hugsa mjög mikið um hvað
þeir væru að setja ofan í sig. Um
þetta var var mikið fjallað í fjöl-
miðlum hér í Þýskalandi og í
þeirri umræðu styrkti fiskurinn
verulega stöðu sína, ekki síst hjá
unga fólkinu sem virtist vera
meðvitaðra en þeir eldri um sam-
spil fæðu og heilsufars. Það er
mitt mat að fiskur, í það minnsta
villti fiskurinn, haldi vel velli því
fólk mun í auknum mæli velta
því fyrir sér hvað það setur ofan í
sig. Það er greinilegt að neytend-
ur velta því mikið fyrir sér hvort
fiskurinn sem þeir kaupa úti í
búð er villtur eða eldisfiskur. Mér
virðist að eldislax eigi nokkuð
undir högg að sækja hér á mark-
aðnum vegna m.a. umræðu um
sjúkdóma sem hafa komið annað
slagið upp í laxeldinu. Vegna þess
er laxinn orðinn mjög ódýr hér,
ég sá um daginn laxaflök seld á
6,9 evrur.“
Algengur á matseðlum
veitingahúsa
Eins og áður segir er það fyrst og
fremst veitingahúsageirinn sem
kaupir ferskan karfa í Þýskalandi
„og síðan er töluvert um það að
eldra fólk kaupi karfa, enda er
trúlega enginn þjóðfélagshópur í
Þýskalandi eins vel settur efna-
hagslega og eftirlaunaþegar. Við
erum með nokkra trygga kaup-
endur á markaðnum hjá okkur
sem kaupa karfa til þess að selja í
svokölluðum fisksölubílum sem
er ekið út um allt land. Þessir að-
ilar kaupa alltaf karfa á uppboð-
um á mánudögum og miðviku-
dögum. Bílunum er lagt á torg-
um í bæum og borgum og selt
beint úr þeim. Ég tek eftir því að
þegar hitastigið úti er um og
undir 20 gráðum virðist torgsalan
vera mjög góð.“
Ísey er að stærstum hluta í eigu
Samúels og fjölskyldu, en Bremen
á 24% hlut. Um 35 manns starfa
hjá fyrirtækinu.
„Um sjötíu prósent af karfanum sem seldur er á fiskmarkaði Íseyj-
ar í Bremerhaven koma frá Íslandi.
„Ég minnist þess að á netabátunum í gamla daga henti maður
karfanum sem slæddist í netin. En eftir að ég fór að kynnast elda-
mennsku á karfanum hérna í Þýskalandi borða ég hann tvisvar til
þrisvar sinnum í viku.“
Á bilinu 50-60 aðilar flaka karfa í Evrópu, þar af 30-40 í Bremer-
haven og Cuxhaven.